Bitwa w Lasach Królewskich – bitwa kampanii wrześniowej stoczona 1 września 1939 roku. Starcie pozostało nierozstrzygnięte.
Przebieg[]
Przed bitwą[]
Zgodnie z założeniami polskiego dowództwa Armia Modlin gen. Emila Krukowicza-Przedrzymirskiego otrzymała zadanie obrony części granicy z Prusami Wschodnimi. W skład armii wschodziła Mazowiecka Brygada Kawalerii płk. Jana Karcza. 24 sierpnia 1939 roku zmobilizowany należący do niej 11. Pułk Ułanów Legionowych ppłk. Władysława Mączewskiego, który obsadził odcinek w okolicy Chorzel i Krzynowłogi Małej. Mazowiecka Brygada Kawalerii miała powstrzymać niemieckie natarcie na Przasnysz i Ciechanów, osłaniając główne pozycje obronne w okolicy Mławy.
Bitwa[]
1 września odcinek obsadzony przez 11. Pułk Ułanów Legionowych został zaatakowany przez 12. Dywizję Piechoty gen. Ludwiga von der Leyena i elementy 1. Brygady Kawalerii płk. Kurta Feldta. Siły niemieckie miały zdecydowaną przewagę liczebną. Walki trwały przez cztery godziny, a w wyniku ostrzału 1 dywizjonu artylerii konnej zniszczono kola wozów pancernych przeciwnika. Następnie siły polskie w pełnym porządku wycofały się na kolejną linię obrony. 11. Pułk Ułanów Legionowych wysłał w okolice patrole i dochodziło do małych starć z siłami nieprzyjaciela. Oddział 4 szwadronu ppor. Władysława Kossakowskiego natrafił na oddział niemieckich kawalerzystów. Polscy żołnierze przeprowadzili szarżę, z użyciem lanc i szabel. Śmierć poniosło kilku żołnierzy Wehrmachtu, a jeden dostał się do polskiej niewoli. Jeden polski kawalerzysta został ciężko ranny.
Po bitwie[]
Pierwszego dnia walk przeciwnikowi nie udało się przełamać polskiej linii obrony. Następnego dnia siły polskie, zagrożone okrążeniem wycofały się na nowe pozycje. Straty obu stron były niewielkie.
Najkrótsza droga z Prus Wschodnich do Warszawy została obsadzona zbyt małymi siłami. Mazowiecka Brygada Kawalerii obsadziła 22 km, co stanowiło dwukrotność norm regulaminowych. Ze względu na problemy mobilizacyjne nie wszystkie oddziały zostały w pełni ukompletowane.
Źródło[]