Bohdan Kazimierz Stachlewski ps. Dan (ur. 8 października 1891 roku w Koninie, zm. 28/29 września 1939 roku we wsi Pnikut) – polski wojskowy, pułkownik kawalerii Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 25. Pułku Ułanów Wielkopolskich.
Biografia[]
Bohdan Stachlewski urodził się 8 października 1891 roku w Koninie, na terenie Imperium Rosyjskiego. Należał do Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej dołączył do Pierwszej Kompanii Kadrowej, a później służył w Legionach Polskich. Po kryzysie przysięgowym był internowany w Szczypiornie i Łomży. W listopadzie 1918 roku uczestniczył w rozbrajaniu Niemców, a następnie rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W kwietniu 1927 roku awansował na majora, a w lipcu 1929 roku został zastępcą dowódcy 27. Pułku Ułanów. W grudniu 1929 roku otrzymał awans na podpułkownika. W sierpniu 1931 roku trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza i został inspektorem Południowej Grupy Szwadronów KOP. W 1933 roku objął stanowisko inspektora w Północnej Grupie Szwadronów KOP, a w sierpniu 1935 roku został zastępcą komendanta Straży Graniczej gen. Jana Jura-Gorzechowskiego. Od marca 1937 roku dowodził 25. Pułkiem Ułanów w Nowogródzkiej Brygadzie Kawalerii gen. Stanisława Grzmota-Skotnickiego. W marcu 1939 roku awansował na pułkownika.
Na czele pułku brał udział w kampanii wrześniowej i walczył w bitwach pod Mławą i Krasnobrodem. Zginął z rąk nacjonalistów ukraińskich 28 lub 29 września 1939 roku we wsi Pnikut, podczas próby ewakuacji na Węgry.