Bolesław Mirgałowski (ur. 15 kwietnia 1889 roku w Rakowszczyźnie, zm. 20 marca 1983 roku w Krakowie) – polski wojskowy, pułkownik piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 59. Pułku Piechoty.
Biografia[]
Bolesław Mirgałowski urodził się 15 kwietnia 1889 roku we wsi Rakowszczyzna, w guberni mohylewskiej Imperium Rosyjskiego. Ukończył Szkołę Wojskową w Odessie i rozpoczął służbę w Armii Rosyjskiej. Podczas I wojny światowej został ranny. Od grudnia 1918 roku służył w Wojsku Polskim i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W maju 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora, a w październiku 1924 roku trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie objął dowództwo nad 1. batalionem granicznym. W styczniu 1928 roku awansował na podpułkownika, a w listopadzie został zastępcą dowódcy 75. Pułku Piechoty. Od lutego 1932 roku dowodził 59. Pułku Piechoty. W styczniu 1936 roku otrzymał awans na pułkownika.
Na czele pułku, w składzie 15. Dywizji Piechoty gen. Zdzisława Przyjałkowskiego brał udział w kampanii wrześniowej. Uczestniczył w bitwie na linii jezior koronowskiech i bitwie o przedmoście bydgoskie. 22 września 1939 roku, pod Warszawą dostał się do niemieckiej niewoli. Był jeńcem oflagu VII A Murnau. W kwietniu 1945 roku został uwolniony przez wojska amerykańskie, a później wstąpił do 2. Korpusu Polskiego. W 1947 roku został zdemobilizowany i powrócił do Polski. Był prześladowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego.
Zmarł 20 marca 1983 roku w Krakowie. Spoczął na cmentarzu Rakowickim.