Bolesław Błażej Antoni Schwarzenberg-Czerny (ur. 3 lutego 1890 roku w Krakowie, zm. wiosną 1940 roku w Charkowie) – polski wojskowy, pułkownik Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 24. Dywizji Piechoty. Ofiara zbrodni katyńskiej.
Biografia[]
Bolesław Schwarzenberg-Czerny urodził się 3 lutego 1890 roku w Krakowie, na terytorium Austro-Węgier. Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. W 1909 roku został powołany do Armii Austro-Węgier i ukończył szkołę oficerską. Po wybuchu I wojny światowej, ponownie trafił do służby. W maju 1919 roku dołączył do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Od lipca do sierpnia 1920 roku dowodził 9. Pułkiem Piechoty Legionów. W sierpniu 1920 roku został awansowany na kapitana, a w maju 1922 roku na majora. Podczas przewrotu majowego, opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego. W kwietniu 1927 roku otrzymał awans na podpułkownika. Był wykładowcą w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. W styczniu 1931 roku został dowódcą 6. Pułku Strzelców Podhalańskich, a w grudniu 1932 roku otrzymał awans na pułkownika. W 1935 roku objął stanowisko komendanta Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. W 1938 roku został dowódcą piechoty dywizyjnej 24. Dywizji Piechoty i brał udział w jesiennych manewrach na Wołyniu.
Gen. Tadeusz Malinowski, płk. Bolesław Schwarzenberg-Czerny i ppłk. Stefan Mossor, podczas jesiennych manewrów na Wołyniu, 1938.
Wraz z jednostką brał udział w kampanii wrześniowej. 9 września, po załamaniu nerwowym dotychczasowego dowódcy płk. Bolesława Krzyżanowskiego, przejął dowodzenie. Uczestniczył w walkach na linii Sanu, bitwie o Przemyśl, bitwie pod Jaworowem i walkach pod Lwowem. Po agresji sowieckiej, dostał się do niewoli. Był jeńcem obozu w Starobielsku.
Został zamordowany wiosną 1940 roku w Charkowie, podczas zbrodni katyńskiej.
5 października 2007 roku, prezydent RP Lech Kaczyński, pośmiertnie awansował go na generała brygady.