Bonifacy I (ur. w Rzymie, zm. 4 września 422 tamże) – 42. papież w okresie od 28 grudnia 418 do 4 września 422, święty Kościoła katolickiego.
Biografia[]
Bonifacy I był synem rzymskiego kapłana Jocundusa. Po śmierci papieża Zozyma, 27 grudnia 418 frakcja diakonów wybrała na biskupa Rzymu archidiakona Elaliusza, jednak dzień później w kościele świętej Teodory dokonano wyboru Bonifacego na urząd papieża. Bonifacy I i Elaliusz zostali konsekrowani w kościele świętego Marcelego. Pierwszy z nich od samego początku miał swoją siedzibę w Bazylice św. Piotra, a drugi rezydował w Bazylice na Lateranie. Kwestia dwóch papieży budziła zainteresowanie na dworze cesarskim. CesarzFlawiusz Honoriusz planował zwołać synod w Spoleto, gdzie miano dokonać wyboru jednego z dwóch papieży, jednak antypapież Elaliusz, popierany początkowo m.in. przez ówczesnego prefekta Rzymu Symmachusa, zajął Lateran, wywołał rozruchy i w konsekwencji został wygrany z Wiecznego Miasta, mimo że wcześniej wstawili się za nim prezbiterzy, którzy dokonali jego wyboru. W tej sytuacji Bonifacy został zatwierdzony przez cesarza na urzędzie biskupa Rzymu. Zaraz po tym fakcie papież wystosował do cesarza pismo, w którym domagał się wydania edyktu stanowiącego, że w razie podwójnej elekcji władza cesarska usunie obu kandydatów, nakaże ponowną elekcję i uzna wyłącznie jednomyślny wybór. Takie prawo miało zapobiegać przyszłym schizmom w Kościele. W porozumieniu z Flawiuszem Honoriuszem papież Bonifacy rozprawił się z pelagianizmem poprzez przekonanie wszystkich biskupów (m.in. Augustyna z Hippony) do złożenia podpisu pod Tractoria papieża Zozyma. Ponadto Bonifacy I skutecznie wystąpił w obronie praw biskupa Rzymu, kiedy cesarz wschodniorzymski Teodozjusz II wydał edykt oddający Lirię w Hiszpanii i założony przez papieża Syrycjusza wikariat w Tesalonikach w jurysdykcję kościelną patriarsze Konstantynopola. Interwencja papieża i cesarza zachodniorzymskiego doprowadziła do cofnięcia decyzji wydanej przez cesarza bizantyjskiego.
Bonifacy I zmarł 4 września 422 w Rzymie i został pochowany w zbudowanej przez niego kaplicy na cmentarzu świętego Feliceta przy Via Salaria. Kościół katolicki wspomina świętego Bonifacego w liturgii 4 września.