Bronisław Panek (ur. 14 lutego 1892 roku w Palikówce, zm. 19 października 1963 roku w Gdańsku) – polski wojskowy, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 27. Pułku Piechoty.
Biografia[]
Bronisław Panek urodził się 14 lutego 1892 roku w Palikówce, na terenie Austro-Węgier. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Po zakończeniu wojny, kontynuował służbę w Wojsku Polskim. Podczas wojny polsko-ukraińskiej był dwukrotnie ranny. Za udział w wojnie polsko-bolszewickiej został odznaczony Orderem Virtuti Militari. W maju 1920 roku otrzymał awans na porucznika, a w październiku na kapitana. Służył w 50. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. We wrześniu 1927 roku trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza. W lutym 1938 roku awansował na majora, a następnie został przeniesiony do sztabu 17. Dywizji Piechoty. W czerwcu 1935 roku otrzymał awans na podpułkownika, a miesiąc później został zastępcą dowódcy 27. Pułku Piechoty. Wiosną 1939 roku objął dowództwo nad jednostką.
Podczas kampanii wrześniowej, jego pułk walczył w składzie 7. Dywizji Piechoty gen. Janusza Gąsiorowskiego. Podczas bitwy pod Częstochową, udało mu się wyjść z okrążenia. Następnie walczył pod Janowem i Tomaszowem Lubelskim. Po kapitulacji był jeńcem oflagu II C Woldenberg, a następnie VII A Murnau. Wolność odzyskał w kwietniu 1945 roku. W 1947 roku powrócił do Polski.
Zmarł 18 listopada 1963 roku w Gdańsku. Spoczął na cmentarzu w Pręgowie.