Bruno Gerloch (ur. 11 listopada 1890 roku w Teschen, zm. 3 września 1954 roku w Wiedniu) – austriacki i niemiecki wojskowy, generał major Wehrmachtu.
Biografia[]
Bruno Gerloch urodził się 11 listopada 1890 roku w Teschen (Cieszyn), na terenie Austro-Węgier. W październiku 1907 roku ukończył Korpus Kadetów, a w 1911 roku rozpoczął służbę wojskową. Uczestniczył w I wojnie światowej, a po jej zakończeniu kontynuował służbę w armii austriackiej. W lipcu 1920 roku otrzymał awans na kapitana, w czerwcu 1924 roku na kapitana sztabowego, a w czerwcu 1928 roku na majora. Od 1933 roku był instruktorem w Szkole Artylerii, a następnie wykładowcą w Wojskowej Szkole Jazdy i Transportu. Po anschlussie Austrii został przyjęty do Wehrmachtu. Służył w 12. Pułku Artylerii. W listopadzie 1938 roku objął dowództwo nad 2 batalionem 116. Pułku Artylerii. W lutym 1939 roku otrzymał awans na podpułkownika.
Na czele batalionu uczestniczył kampanii polskiej i brał udział w walkach w okolicach Pszczyną i Żor. Od listopada 1939 do grudnia 1942 roku dowodził 90. Pułkiem Artylerii. Uczestniczył w kampanii francuskiej, za co został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. W lutym 1941 roku awansował na pułkownika, a następnie brał udział w operacji Barbarossa. W lutym 1942 roku otrzymał Złoty Krzyż Niemiecki. W marcu 1943 roku trafił do rezerwy dowódczej. W sierpniu 1943 roku trafił do 117. Dowództwa Artylerii, a rok później został przydzielony do dowództwa 708. Dywizji Piechoty gen. Hermanna Wilcka. Wkrótce ponownie trafił do rezerwy. 20 kwietnia 1945 roku otrzymał awans na generała majora. W maju 1945 roku dostał się do alianckiej niewoli, którą opuścił w 1947 roku.
Zmarł 3 września 1954 roku w Wiedniu.