Daniił Grigoriewicz Jegorow (ros. Даниил Григорьевич Егоров) (ur. 16 grudnia 1892 roku w Taurusie, zm. 25 maja 1942 roku w okolicach wsi Protopopówka) – sowiecki wojskowy, generał major Armii Czerwonej.
Biografia[]
Daniił Jegorow urodził się 16 grudnia 1892 roku w mieście Taurusa, w guberni kałuskiej. W lipcu 1914 roku został powołany do Armii Rosyjskiej i brał udział w I wojnie światowej. Dowodził pociągiem pancernym "Szlak". W grudniu 1917 roku został zdemobilizowany i rozpoczął pracę jako nauczyciel. W czerwcu 1919 roku został wcielony do Armii Czerwonej. Służył m.in w Czeka. Uczestniczył w wojnie domowej, podczas której walczył w guberni moskiewskiej i krajach bałtyckich. W grudniu 1921 roku objął dowództwo nad brygadą kadetów, która weszła na teren Karelii. We wrześniu 1923 roku rozpoczął studia na Akademii Wojskowej im. Frunzego, a po jej ukończeniu był szefem sztabu i pełniącym obowiązki dowódcy 100. Dywizji Strzeleckiej. W czerwcu 1935 roku objął stanowisko komendanta Kijowskiej Szkoły Piechoty. W listopadzie 1935 roku awansował na kombriga, a w czerwcu 1940 roku na generała majora. Od lutego 1939 roku dowodził 95. Dywizją Strzelecką w Kijowskim Okręgu Wojskowym. W styczniu 1941 roku stanął na czele 14. Korpusu Strzeleckiego.
Po rozpoczęciu operacji Barbarossa został przydzielony do 9. Armia gen. Jakowa Czerwiczenki w Froncie Południowym gen. Iwana Tiuleniewa. Bronił się na zachód od Kiszyniowa. W trakcie odwrotu walczył pod Odessą, Tyraspolem i Owidiopolem. Na początku sierpnia, ze względu na duże straty jednostka została rozwiązana a gen. Jegorow za nieumiejętne dowodzenie stanął przed sądem wojennym. Po zdegradowaniu dowodził 469. Pułkiem w 150. Dywizji Strzeleckiej gen. Josifa Choruna i brał udział w operacji donbaskiej. Za swoje zasługi otrzymał Order Czerwonego Sztandaru i objął dowództwo nad dywizją. Dowodził nią w operacjach rostowskiej i barwienkowsko-łozowskiej, podczas której przedarł się przez niemieckie linie w okolicach Słowiańska.
150. Dywizja Piechoty, w składzie 57. Armii gen. Kuźmy Podłasa, została otoczona podczas II bitwy o Charków. Gen. Daniił Jegorow zginął 25 maja 1942 roku w okolicach wsi Protopopówka, pod Iziumem.