Edmund Stanisław Knoll-Kownacki (ur. 24 lipca 1891 roku w Pomiechówku, zm. 2 września 1953 roku w Walii) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca Grupy Operacyjnej Koło.
Biografia[]
Edmund Knoll urodził się 24 lipca 1891 roku w Pomiechówku, na terenie Imperium Rosyjskiego. Studiował na Uniwersytecie Moskiewskim i Moskiewskim Instytucie Rolnictwa. W latach 1912-1913 odbył służbę w Armii Rosyjskiej. Po powrocie do Warszawy, dołączył do Polskich Drużyn Strzeleckich. Po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 1 Szwadronie Ułanów rtm. Władysława Beliny-Prażmowskiego. Po kryzysie przysięgowym, był internowany w Beniaminowie. Następnie służył w Polskim Korpusie Posiłkowym.
W październiku 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Organizował 1. Pułk Artylerii Polowej Legionów, którym dowodził w wojnie polsko-ukraińskiej. We wrześniu 1919 roku został komendantem Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu. W 1920 roku ukończył VIII Kurs w Centrum Studiów Artyleryjskich w Warszawie. W kwietniu 1920 roku został awansowany na pułkownika. Podczas wojny polsko-bolszewickiej, dowodził I Brygadą Artylerii Legionów i I Brygadą Piechoty Legionów. We wrześniu 1920 roku dowódca 2. Armii gen. Edward Rydz-Śmigły, odznaczył go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. W styczniu 1921 roku trafił do Sekcji Artylerii Departamentu I Broni Głównych i Wojsk Taborowych w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Ukończył kurs dla wyższych dowódców w Warszawie i Toruniu. Studiował na francuskiej École supérieure de guerre. W styczniu 1925 roku został dowódcą 13. Dywizji Piechoty. W marcu 1927 roku został awansowany na generała brygady. Był członkiem Komisji do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu. Pracował nad kontraktem na armatę dalekonośną 155 mm. Ukończył VII Kurs w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. W lutym 1935 roku został dowódcą Okręgu Korpusu nr VII w Poznaniu. Przed wybuchem wojny, z rozkazu gen. Tadeusza Kutrzeby, objął stanowisko dowódcy Grupy Operacyjnej Koło, w składzie Armii Poznań.
Generał Edmund Knoll-Kownacki.
Na jej czele, brał udział w kampanii wrześniowej. 6 września jego jednostka została przemianowana na Grupę Operacyjną gen. Knolla-Kownackiego. Uczestniczył w bitwa nad Bzurą, bitwie pod Łęczycą i bitwie po Piątkiem. Udało mu się przedrzeć do Warszawy i uczestniczył w jej obronie. Po kapitulacji Warszawy, dostał się do niemieckiej niewoli. Był jeńcem oflagu IV A Hohnstein, IV B Königstein, VIII E Johannisbrunn. W oflagu VIIA w Murnau, należał do organizacji konspiracyjnej. Po uwolnieniu, w kwietniu 1945 roku, dołączył do 2. Korpusu Polskiego we Włoszech. W 1947 roku został zdemobilizowany i osiał w Walii.
Zmarł 2 września 1953 roku. Spoczął na cmentarzu w Beaumaris.