Edward Markiewicz ps. Kalina (ur. 6 czerwca 1899 roku w Skale, zm. 24 czerwca 1944 roku pod Osuchami) – polski wojskowy, major Wojska Polskiego i Armii Krajowej, komendant Obwodu Zamojskiego AK.
Biografia[]
Edward Markiewicz urodził się 6 czerwca 1899 roku w Skale nad Zbruczem. Uczył się w gimnazjum realnym w Buczaczu. W 1917 roku został zmobilizowany do Armii Austro-Węgier. Walczył na froncie włoskim. W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i walkach o Lwów. Następnie uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas której został awansowany na podporucznika. 19 marca 1939 roku został awansowany na kapitana. Służył w 1 batalionie saperów legionów w Modlinie.
Podczas kampanii wrześniowej, jego batalion został podporządkowany Grupie Operacyjnej płk. Tadeusza Kaliny-Zieleniewskiego. Podczas walk dostał się do niewoli sowieckiej, ale wraz z płk. Zieleniewskim udało mu się uciec. Przedostał się do Generalnego Gubernatorstwa, gdzie dołączył do konspiracji. W marcu 1941 roku został zastępcą komendanta Obwodu Zamojskiego Związku Walki Zbrojnej. Następnie był komendantem Obwodu Zamojskiego Armii Krajowej. Aktywnie przeciwstawiał się terrorowi niemieckiemu. Podczas akcji Werwolf napadł na posterunek niemieckiej policji. W czerwcu 1944 roku, podczas niemieckiej operacji Sturmwind II, objął dowództwo nad połączonymi siłami AK-BCh. W wyniku jego błędnych decyzji, siły partyzanckie poniosły ciężkie straty i cofały się w głąb Puszczy Solskiej. W trakcie walk doznał załamania nerwowego. 24 czerwca 1944 roku, podczas bitwy pod Osuchami, opuścił partyzancki obóz i prawdopodobnie popełnił samobójstwo. Jego następcą został rotmistrz Mieczysław Rakoczy ps. Miecz.
Spoczął na cmentarzu w Zwierzyńcu.