Edward Maksymilian Wania (ur. 13 października 1897 roku w Ottyni, zm. wiosną 1940 roku w Katyniu) – polski wojskowy, podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca improwizowanej Grupy Kawalerii. Ofiara zbrodni katyńskiej.
Biografia[]
Edward Wania urodził się 13 października 1897 roku w Ottyni, na terenie Austro-Węgier. Był członkiem Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich i służył w II Brygadzie. Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Jako porucznik 9. Pułku Ułanów, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1925 roku trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza i został dowódcą 13. Szwadronu Kawalerii. W kwietniu 1929 roku otrzymał awans na majora. Ukończył kursy kwatermistrzowskie w Wyższej Szkole Wojennej. W 1935 roku został komendantem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii. W 1936 roku został awansowany na podpułkownika.
Po rozpoczęciu kampanii wrześniowej, 10 września 1939 roku, objął dowództwo nad improwizowaną Grupą Kawalerii w Grupie Operacyjnej gen. Jana Kruszewskiego. Brał udział w II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim i bitwie pod Krasnobrodem. Po agresji sowieckiej, podczas próby przekroczenia granicy z Ruminią, został wzięty do niewoli. Był jeńcem obozu w Kozielsku. Z dumą nosił Order Virtuti Militari, otrzymany za wojnę polsko-bolszewicką.
Został zamordowany wiosną 1940 roku w Katyniu, podczas zbrodni katyńskiej. W 1943 roku jego ciało zostało ekshumowane przez Niemców. Spoczął na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
W październiku 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował go na pułkownika.