Erhard Raus (ur. 8 stycznia 1889 w Olbramovicach, zm. 3 kwietnia 1956 w Wiedniu) – generał Wehrmachtu, podczas II wojny światowej. Dowodził 6. Dywizją Pancerną w pierwszych latach wojny na froncie wschodnim. Raus był jednym z trzech Austriaków, którzy awansowali do rangi Generaloberst (generała pułkownika) w niemieckim Wehrmachcie. Pozostała dwójka to Alexander Löhr i Lothar Rendulic.
Biografia[]
Erhard Raus urodził się 8 stycznia 1889 w Olbramovicach, leżących wówczas w granicach Austro-Węgier. Swoją karierę w wojsku rozpoczął w 1909 i brał udział w I wojnie światowej. Po Anschluss Austrii wstąpił w szeregi Wehrmachtu.
W dniu 7 września 1941, podczas operacji Barbarossa, Raus został mianowany dowódcą 6 Dywizji Pancernej. 15 września 6. Dywizja Pancerna, pomniejszona o artylerię, została przeniesiona do Grupy Armii „Środek”. Brał udział w operacji Typhoon, podczas bitwy o Moskwę. 11 października otrzymał Krzyż Rycerski. Później jednostka Rausa została przydzielona do LVI Korpusu Pancernego.
Na początku kwietnia 6. Dywizja Pancerna została przeniesiona do Francji w celu odpoczynku, a Raus został mianowany dowódcą dywizji w dniu 29 kwietnia. W połowie listopada 1942 dywizja opuściła Francję i ponownie udała się do Związku Radzieckiego. Po fiasku operacji Cytadela zorganizował wycofanie jednostek Osi przez rzekę Dniepr. 10 grudnia 1943 został mianowany dowódcą 4. Armii Pancernej. Kilka dni później przerzucił dywizje za rzekę. Raus dowodził 1. Armią Pancerną, 3. Armią Pancerną i XI Pancernym Korpusem SS.
Po wojnie Raus napisał i współredagował wiele książek i publikacji poświęconych strategicznej analizie czołgów używanych przez jego siły na froncie wschodnim. Erhard Raus zmarł 3 kwietnia 1956 Został pochowany w Wiedniu z pełnym wojskowym honorem w dniu 6 kwietnia.