Erich Hoepner (ur. 14 września 1886 roku we Frankfurcie nad Odrą, zm. 8 sierpnia 1944 roku w Berlinie) – niemiecki wojskowy, generał pułkownik Wehrmachtu. Uczestnik zamachu na Adolfa Hitlera w Wilczym Szańcu. Odpowiedzialny za zbrodnie wojenne.
Biografia[]
Erich Hoepner urodził się 14 września 1886 roku we Frankfurcie nad Odrą. W czerwcu 1909 rozpoczął służbę wojskową. W październiku 1913 roku został wysłany na studia na Akademii Wojennej w Berlinie. Jako oficer ordynansowy, brał udział w I wojnie światowej. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego, Orderem Hohenzollernów i Orderem Fryderyka. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. W 1923 roku został oficerem w sztabie 1. Dywizji Kawalerii. W 1932 roku otrzymał awans na podpułkownika. W 1933 roku został szefem sztabu I Okręgu Wojskowego w Królewcu. W 1933 roku awansował na pułkownika, a w 1937 roku na generała majora. Od 1935 roku utrzymywał kontakty z niemieckim ruchem oporu. Wraz z gen. Ludwigiem Beckiem i Franzem Halderem, planował zamach na Adolfa Hitlera, ale po zawarciu układu monachijskiego, pomysłu zaniechano. Następnie objął dowództwo nad 1. Dywizją Lekką Wehrmachtu. W lutym 1938 roku, jako generał kawalerii, stanął na czele XVI Korpusu Armijnego.
Na jego czele brał udział w kampanii polskiej. Uczestniczył w bitwie pod Częstochową, bitwie pod Borową Górą, bitwie pod Piotrkowem Trybunalskim, bitwie pod Tomaszowem Mazowieckim i bitwie nad Bzurą. Jego żołnierze dopuścili się zbrodni wojennych na polskich jeńcach. 27 października 1939 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. Podczas kampanii francuskiej, walczył w Belgii i brał udział w bitwie pod Hannut. 19 lipca 1940 roku został awansowany na generała pułkownika. Na początku 1941 roku, jego korpus został przekształcony w 4. Grupę Pancerną.
Generał Erich Hoepner, 1941 rok.
Na jej czele uczestniczył w operacji Barbarossa i walczył pod Wiaźmą i Briańskiem. W grudniu 1941 roku, 4. Grupa Pancerna została przekształcona w 4. Armię Pancerną. Gen. Hoepner swoim żołnierzom wydał rozkaz rozstrzeliwania komisarzy politycznych i urzędników partyjnych, co wykraczało poza rozkaz o komisarzach. W styczniu 1942 roku, został wydalony z Wehrmachtu przez Hitlera, za tchórzostwo i nieposłuszeństwo. Chodziło o to, że podczas sowieckiej ofensywy wydał rozkaz odwrotu. Jesienią 1943 roku poinformowano go o planowanym zamachu na Hitlera i poproszono o wsparcie. W lipcu 1944 roku przybył do Berlina. Po śmierci Hitlera miał zostać Naczelnym Dowódcą Sił Lądowych. Zamach się nie udał a gen. Hoepner został aresztowany 21 lipca 1944 roku.
Wraz z feldmarszałkiem Erwinem von Witzlebenem, był sądzony przed Sądem Ludowym, za zdradę narodu. 8 sierpnia 1944 roku został skazany na powieszenie. Wyrok wykonano tego samego dnia w więzieniu Berlin-Plötzensee.