Erik Oskar Hansen (ur. 27 maja 1889 roku w Hamburgu, zm. 20 marca 1967 roku tamże) – niemiecki wojskowy, generał kawalerii Wehrmachtu.
Biografia[]
Erik Hansen urodził się 27 maja 1889 roku w Hamburgu. 1 października 1907 roku rozpoczął służbę wojskową. Podczas I wojny światowej został awansowany na kapitana. Od 1917 roku służył w Sztabie Generalnym. Po zakończeniu wojny, kontynuował służbę w Reichswehrze. W 1931 roku był członkiem sztabu 1. Dywizji. W 1932 roku został awansowany na podpułkownika i objął stanowisko wykładowcy w Szkole Kawalerii w Hanowerze. W 1934 roku otrzymał awans na pułkownika, w 1937 roku na generała majora, a w 1939 roku na generała porucznika. Pod koniec 1938 roku został dowódcą 4. Dywizji Piechoty.
Na jej czele brał udział w kampanii polskiej. Uczestniczył w bitwie pod Częstochową i bitwie pod Krasnymstawem. Następnie dowodził dywizją w kampanii francuskiej. Od sierpnia 1940 roku dowodził 14. Dywizją Pancerną. W październiku 1940 roku został szefem Niemieckiej Misji Wojskowej w Rumunii i otrzymał awans na generała kawalerii. 1 czerwca 1941 roku, z podległych mu żołnierzy utworzono LIV Korpusu Armijnego, którego został dowódcą. Uczestniczył w operacji Barbarossa. Walczył nad Morzem Azowskim i na Krymie. W styczniu 1943 roku został zastąpiony przez gen. Carla Hilperta i ponownie został szefem Misji Wojskowej w Rumunii. Po zamachu stanu, dostał się do niewoli sowieckiej, w której przebywał do 10 października 1955 roku.
Zmarł 20 marca 1967 roku w Hamburgu.