Ernst Schreder (ur. 21 czerwca 1892 roku w Metz, zm. 6 grudnia 1941 roku w Królewcu) – niemiecki wojskowy, pułkownik Wehrmachtu, pośmiertnie awansowany na generała majora.
Biografia[]
Ernst Schreder urodził się 21 czerwca 1892 roku w Metz. W październiku 1910 roku rozpoczął służbę wojskową. Jako oficer brał udział w I wojnie światowej, a po jej zakończeniu kontynuował służbę w policji. W marcu 1936 roku, w stopniu podpułkownika został przeniesiony do Wehrmachtu. W listopadzie 1938 roku otrzymał awans na pułkownika i objął dowództwo nad 22. Pułkiem Piechoty w 1. Dywizji Piechoty gen. Joachima von Kortzfleischa.
Na jego czele brał udział w kampanii wrześniowej i uczestniczył w bitwie pod Mławą. Od października 1940 roku dowodził 405. Pułkiem Piechoty w nowotworzonej 121. Dywizji Piechoty gen. Curta Jahna. Po szesnastu dniach został odwołany i w styczniu 1941 roku stanął na czele 254. Pułku Piechoty w 110. Dywizji Piechoty gen. Ernsta Seiferta. Brał udział w operacji Barbarossa, podczas której 3 października 1941 roku został ciężko ranny.
Zmarł w wyniku obrażeń 6 grudnia 1941 roku w szpitalu pod Królewcem. 19 grudnia został pośmiertnie odznaczony Złotym Krzyżem Niemieckim i awansowany na generała majora.