Eugen Siegfried Erich Ritter von Schobert (ur. 13 marca 1883 roku w Würzburgu, zm. 12 września 1941 roku w Mikołajowie) – niemiecki wojskowy Wehrmachtu w stopniu Generalobersta, dowódca 11. Armii.
Biografia[]
Eugen Ritter von Schobert urodził się 13 marca 1883 roku w Würzburgu w Królestwie Bawarii. Jego ojciec Karl Schobert był majorem Królewskiej Armii Bawarii. W lipcu 1902 roku rozpoczął służbę wojskową. Brał udział w I wojnie światowej. Uczestniczył w bitwie pod Verdun. Podczas ofensywy wiosennej dowodził 3 batalionem 1. Bawarskiego Pułku Piechoty. Za zasługi w walce został odznaczony Orderem Wojskowym Maksymiliana Józefa. Dodatkowo otrzymał patent szlachecki i odtąd nazywał się Eugen Ritter von Schobert. Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w Reichswehrze, a następnie w Wehrmachtcie. 4 lutego 1938 roku objął dowództwo nad VII Korpusem Armijnym.
We wrześniu 1939 roku brał udział w kampanii polskiej, w składzie Grupy Armii Południe. W maju 1940 roku brał udział w kampanii belgijskiej, inwazji na Luksemburg i kampanii francuskiej w składzie 16. Armii w Grupie Armii A gen. Ernsta Buscha. Za przełamanie Linii Maginota oraz zdobycie Nancy i Toul otrzymał Krzyż Kawalerski Krzyża Żelaznego. Następnie przygotowywał korpus do inwazji na Wielką Brytanię. We wrześniu 1940 roku objął dowództwo nad 11. Armią. Podczas operacji Barbarossa jednostka została przydzielona do Grupy Armii Południe. Brał udział w operacji München.
12 września 1941 roku samolot w którym leciał von Schobert rozbił się w okolicach Mikołajowa. Poniósł śmierć na miejscu. Jego miejsce zajął Erich von Manstein.