Feliks III[1] (ur. w Rzymie, zm. 1 marca 492 tamże) – 48. papież w okresie od 13 marca 483 do 1 marca 492, święty Kościoła katolickiego.
Biografia[]
Feliks urodził się w Rzymie w senatorskiej rodzinie Ancjuszów jako syn kapłana, po którym otrzymał imię na chrzcie. Po śmierci w 472 żony Petronii, z którą miał syna Gordiana i córkę Paulę[2], przyjął święcenia diakonatu. 13 marca 483 został wybrany na urząd biskupa Rzymu. Możliwe, że na jego wybór wpływ miał władca Italii Odoaker.
Na początku pontyfikatu Feliks III potępił patriarchę Konstantynopola Akacjusza za wspieranie monofizytyzmu i cesarza bizantyjskiego Zenona za powołanie Piotra Mongosa, monofizyty, na stanowisko patriarchy aleksandryjskiego i wydanie tzw. Henotikonu, a na samego Akacjusza 28 lipca 484 rzucona została papieska klątwa. W odpowiedzi patriarcha bizantyjski obrzucił klątwą papieża, co przyczyniło się do zerwania jedności między Kościołem rzymskim a Kościołem wschodnim do 519 (schizma akacjańska), mimo że w późniejszym okresie pontyfikatu Feliksa istniały możliwości ponownego zjednoczenia obu Kościołów. Feliks III surowo odnosił się do chrześcijan, którzy w okresie powstawania państw barbarzyńskich w Italii i Afryce Północnej pod przymusem przeszli na arianizm. Kwestię ich ponownej konwersji na katolicyzm papież dozwalał świeckim po długiej pokucie, a duchownym jedynie w obliczu śmierci. Papież był przeciwny także przywróceniu rzymskiego święta Luperkaliów.
Feliks III zmarł 1 marca 492 w Rzymie i został pochowany, jako jedyny papież, w rodzinnym grobowcu w bazylice św. Pawła za Murami obok swojej żony i dzieci. Kościół katolicki wspomina świętego Feliksa III 1 marca.
Uwagi[]
↑Jest to drugi papież o tym imieniu, ale trzeci, licząc antypapieża Feliksa II (stąd błędna numeracja).
↑Prawdopodobnie przez córkę Feliks III był pradziadkiem papieża Grzegorza Wielkiego.
