Ferdinand von Sammern-Frankenegg (ur. 17 marca 1897 roku w Grieskirchen, zm. 20 września 1944 roku w okolicach Klašnić) – austriacki nazista, wojskowy, SS-man. Od lipca 1942 do 23 kwietnia 1943 roku był dowódcą SS i policji w dystrykcie warszawskim w Generalnym Gubernatorstwie. Głównodowodzący tłumienia powstania w getcie warszawskim, w jego pierwszych dniach.
Biografia[]
Ferdinand von Sammern-Frankenegg urodził się 17 marca 1897 roku w Grieskirchen w Austro-Węgrach, w rodzinie starosty powiatowego. Podczas I wojna światowa służył w Armii Austro-Węgier, został ranny w wyniku eksplozji granatu i dostał się do włoskiej niewoli. Po zakończeniu wojny był członkiem Freikorpsu Oberland. Przez kilka lat prowadził praktykę adwokacką. Na początku lat trzydziestych zafascynował się narodowym socjalizmem i w grudniu 1933 roku wstąpił do SS. Po Anschlussie został dowódcą SS w Marchii Wschodniej. Po kampanii wrześniowej, z polecenia Arthura Seyss-Inquarta, został dowódcą SS i policji na obszarze warszawskim w Generalnym Gubernatorstwie Hansa Franka. Był odpowiedzialny za likwidację getta w Warszawie, kiedy to miano wysłać 254 000-265 000 ludzi do obozu w Treblince. Była to część akcji Reinhardt, zmierzającej do ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej.
19 kwietnia 1943 roku wybuchło powstanie w getcie warszawskim, które próbował stłumić. Po nieudanej akcji został zastąpiony przez Jürgena Stroopa. 24 kwietnia stanął przed sądem wojskowym pod przewodnictwem Heinricha Himmlera i był oskarżany o nieudolność. Został uznany winnym "obrony żydów" i został przeniesiony do Serbii.
Zginął 20 września 1944 roku, w zasadzce zorganizowanej przez jugosłowiańskich partyzantów, w pobliżu miasta Klašnić.