Fiodor Jakowlewicz Kostenko (ros. Фёдор Яковлевич Костенко) (ur. 22 lutego 1896 roku we wsi Bolszaja Martynowka, zm. 26 maja 1942 roku w okolicach wsi Gusarowka) – sowiecki wojskowy w stopniu generała porucznika, dowódca Frontu Południowo-Zachodniego.
Biografia[]
Fiodor Kostenko urodził się 22 lutego 1896 roku we wsi Bolszaja Martynowka w Kraju Kozaków Dońskich. Pochodził z ubogiej rodziny ukraińskiej. W młodości pracował na roli. Od 1915 roku służył w armii rosyjskiej. Walczył w I wojnie światowej. W 1917 roku uczestniczył w tłumieniu buntu Korniłowa i ustanowieniu władzy bolszewickiej w Nowogrodzie. W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej i walczył z siłami Konstantina Mamontowa, Andrieja Szkuro, Antona Denikina i Nestora Machny. Był trzykrotnie ranny. Po wojnie ukończył kilka kursów dla dowódców. Służył w 4. Dywizji Kawalerii w Białoruskim Okręgu Wojskowym. W czerwcu 1937 roku został dowódcą 36. Dywizji Kawalerii, a w kwietniu 1939 roku objął dowództwo nad 2. Korpusem Kawalerii w Kijowskim Okręgu Wojskowym. We wrześniu 1939 roku uczestniczył w agresji na Polskę. W październiku 1940 roku został dowódcą 26. Armii. W 1941 roku ukończył kurs na Akademii Sztabu Generalnego.
Po rozpoczęciu operacji Barbarossa, 26. Armia brała udział w operacji lwowsko-czerniowskiej. Podczas bitwy o Kijów, armia została otoczona, ale udało się jej wycofać na lewy brzeg Dniepru. We wrześniu 1941 roku został zastępcą dowódcy Frontu Południowo-Zachodniego. 7 listopada 1941 roku dowodził defiladą wojskową w Woroneżu. Następnie brał udział w zakończonej sukcesem operacji jeleckiej. 18 grudnia 1941 roku został dowódcą Frontu Południowo-Zachodniego. W kwietniu 1942 roku ponownie został zastępcą dowódcy frontu.
Zginął 26 maja 1942 roku pod miastem Barwinkowe, w ostatnich dniach trwania operacji charkowskiej. Jego szczątki zostały odkryte w 2017 roku, pomiędzy wsiami Gusarowka i Łozowenka, na Ukrainie. 20 czerwca 2018 roku spoczął na Federalnym Cmentarzu Wojskowym w podmoskiewskich Mytiszczach.