François de Rochebrune, Franciszek Rochebrune (ur. 1 stycznia 1830 roku w Vienne, zm. 19 listopada 1870 roku w Paryżu) – francuski wojskowy w stopniu pułkownika, generał powstania styczniowego. Organizator i dowódca żuawów śmierci.
Biografia[]
François de Rochebrune urodził się 1 stycznia 1830 roku w Vienne w departamencie Isère we Francji. Pochodził z ubogiej rodziny i w wieku 14 lat rozpoczął pracę w drukarni. W latach 1851-1854 służył w 17. Pułku Piechoty Liniowej, a następnie opuścił Francję i udał się do Krakowa. Pracował jako guwerner i nauczyciel języka francuskiego. Około 1857 roku opuścił Kraków i wstąpił do francuskiego 62. Puku Piechoty Liniowej. Trafił do Chin, gdzie brał udział w II wojnie opiumowej. W 1862 roku w stopniu podoficerskim powrócił do Krakowa. Otworzył szkołę fechtunku, która przerodziła się w małą prywatną szkołę wojskową.
Żuawi śmierci w Krakowie.
Po wybuchu powstania styczniowego w 1863 roku dotarł do obozu Apolinarego Kurowskiego w Ojcowie. Organizował oddział żuawów śmierci. Brał udział w bitwie pod Miechowem, gdzie dowodził odważnym atakiem na bagnety. W wyniku poniesionych strat, wycofał się do Krakowa, gdzie rozbudowywał oddział i szkolił żuawów oraz kosynierów. U boku Mariana Langiewicza brał udział w bitwie pod Małogoszczem i Chrobrzem. Podczas końcowego etapu bitwy pod Grochowiskami dowodził siłami powstańczymi i pobił Rosjan w śmiałym ataku. Został awansowany do stopnia generała i podobnie jak Langiewicz, przekroczył granicę. Zwolennicy Ludwika Mierosławskiego opowiadali się za przyznaniem mu roli naczelnika powstania, ale Rząd Narodowy był przeciwny. Wyjechał do Francji, ale pod koniec 1863 roku powrócił do Królestwa Polskiego i brał udział w wyprawie galicyjskiej. Siły powstańcze zostały pobite w bitwie pod Poryckiem. Skonfliktowany z rotmistrzem Rozwadowskim, któego wspierał Michał Heydenreich, zrzucił mundur, oddał broń i wyjechał do Francji.
Został odznaczony Legią Honorową i publicznie nawoływał do pomocy powstańcom. Podczas wojny francusko-pruskiej w 1870 roku powrócił do wojska francuskiego. W stopniu pułkownika dowodził organizowanym przez siebie oddziałem "Galów". Poległ 19 listopada 1870 roku pod Montretout, podczas oblężenia Paryża.
21 stycznia 1933 roku został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego Krzyżem Niepodległości z Mieczami.