Franciszek Dindorf-Ankowicz (ur. 3 grudnia 1888 roku we Lwowie, zm. 29 kwietnia 1963 roku w Londynie) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 10. Dywizji Piechoty i Grupy Operacyjnej Sieradz.
Biografia[]
Franciszek Dindorf-Ankowicz urodził się 3 grudnia 1888 roku we Lwowie. Studiował na tamtejszej politechnice. W 1910 roku, na rok został powołany do Armii Austro-Węgier i ukończył szkołę oficerską. Był członkiem Armii Polskiej i Polskich Drużyn Strzeleckich. Po wybuchu I wojny światowej, ponownie trafił do armii. W marcu 1915 roku dostał się do rosyjskiej niewoli i jako jeniec został wysłany na Syberię. W 1919 roku dołączył do 5. Dywizji Strzelców Polskich. Podczas wojny domowej w Rosji, został ranny. W 1920 roku powrócił do Polski i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Ukończył kurs w Centralnej Szkole Strzelania w Toruniu. W 1924 roku został awansowany na pułkownika. W 1927 roku został dowódcą piechoty dywizyjnej 30. Dywizji Piechoty. W 1933 roku ukończył kurs w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. W listopadzie 1935 roku objął dowództwo nad 10. Dywizją Piechoty. 19 marca 1938 roku został awansowany na generała brygady.
Na czele dywizji brał udział w kampanii wrześniowej. Wkrótce po rozpoczęciu działań wojennych objął również dowództwo nad improwizowaną Grupą Bojową Sieradz. Uczestniczył w bitwie nad Wartą, bitwie pod Wolą Cyrusową i II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim, podczas której skapitulował i dostał się do niemieckiej niewoli. Był jeńcem oflagu VII A Murnau.
Po zakończeniu wojny, wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Służył w 2. Korpusie Polskim. W 1947 roku został zdemobilizowany i osiedlił się w Wielkiej Brytanii.
Zmarł 29 kwietnia 1963 roku w Londynie. Jego prochy spoczęły na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.