Franciszek Ksawery Horodyński (ur. w 1806 roku w Perespie, zm. 2 lipca 1863 roku pod Radziwiłłowem) – polski wojskowy w stopniu pułkownika, uczestnik powstań listopadowego, węgierskiego i styczniowego.
Biografia[]
Franciszek Ksawery Horodyński urodził się w 1806 roku we wsi Perespa, w Królestwie Galicji i Lodomerii. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Uczył się w gimnazjum w Lublinie, a następnie ukończył wydział inżynierii szkoły podchorążych. Jako porucznik trafił do korpusu saperów Wojska Królestwa Kongresowego. Jako kapitan inżynierii sztabu głównego brał udział w powstaniu listopadowym. Walczył Grochowem i Ostrołęką. Po upadku powstania wyjechał do Francji, gdzie pracował jako inżynier. Był szefem robót regulacyjnych Loary. Był członkiem Towarzystwa Demokratycznego Polskiego.
W 1849 roku udał się na Węgry, by wziąć udział w powstaniu. Był majorem Legionów Polskich. 9 sierpnia podczas bitwy pod Temeszwarem osłaniał odwrót sił głównych. W bitwie poległ jego brat Wacław. Franciszek Horodyński został awansowany do stopnia pułkownika i odznaczony Orderem Zasługi Wojennej III klasy. Był wysoko oceniany przez generała Józefa Wysockiego. Po upadku powstania powrócił do Francji.
Po wybuchu powstania styczniowego w 1863 roku, wraz z gen. Wysockim, udał się na Wołyń. Brał udział w wyprawie na Radziwiłłów i dowodził jedną z powstańczych kolumn. Poległ 2 marca, podczas ataku na miasto.