Franciszek Marian Sudoł (ur. 4 października 1892 roku w Cieplicach, zm. wiosną 1940 roku w Charkowie) – polski wojskowy, pułkownik piechoty Wojska Polskiego i ofiara zbrodni katyńskiej. Podczas kampanii wrześniowej dowódca Kaliskiej Brygady Obrony Narodowej.
Biografia[]
Franciszek Sudoł urodził się 4 października 1892 roku w Cieplicach, na terenie Austro-Węgier. Był członkiem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej Zarzewie i Drużyn Strzeleckich. Po wybuchu I wojny światowej dołączył do Legionów Polskich. Później przeszedł do Polskiej Siły Zbrojnej, a od stycznia 1919 roku służył w Wojsku Polskim. Uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. Podczas bitwy pod Lipskiem został ranny. W kwietniu 1920 roku został zweryfikowany w stopniu majora i służył w 9. Pułku Piechoty Legionów. W maju 1927 roku objął stanowisko kwatermistrza 3. Pułku Piechoty Legionów, a w styczniu 1928 roku awansował na podpułkownika. W kwietniu 1928 roku został zastępcą dowódcy 14. Pułku Piechoty. W październiku 1931 roku ukończył kurs w Centrum Wyszkolenie Piechoty w Rembertowie, a od czerwca 1933 roku dowodził 14. Pułkiem Piechoty. W marcu 1938 roku otrzymał awans na pułkownika. Na czele zbiorczego pułku 4. Dywizji Piechoty płk. Mikołaja Bołtucia brał udział w zajęciu Zaolzia. W maju 1939 roku stanął na czele Kaliskiej Brygady Obrony Narodowej.
Podczas kampanii wrześniowej jego brygada została podporządkowana 10. Dywizji Piechoty gen. Franciszka Dindorfa-Ankowicza. Uczestniczył w bitwie nad Wartą, a następnie wycofał się do Warszawy. Podczas odwrotu jego brygada uległa rozproszeniu. Udało mu się przejść na Lubelszczyznę, a po agresji sowieckiej dostał się do niewoli. Był jeńcem obozu w Starobielsku.
Został zamordowany wiosną 1940 roku w Charkowie, podczas zbrodni katyńskiej. Spoczął na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu.
Postanowieniem Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 roku pośmiertnie został awansowany na generała brygady.