Franz Friedrich Böhme (ur. 15 kwietnia 1885 roku w Zeltweg, zm. 29 maja 1947 roku w Norymberdze) – austriacki i niemiecki wojskowy, generał wojsk górskich Wehrmachtu. Zbrodniarz wojenny.
Biografia[]
Franz Böhme urodził się 15 kwietnia 1885 roku w Zeltweg, w Styrii, na terytorium Austro-Węgier. W sierpniu 1904 roku rozpoczął służbę wojskową. Brał udział w I wojnie światowej i walczył w Galicji, na Wołyniu w Kurlandii i we Włoszech. Był odznaczony Krzyżem Wojskowym Karola i obiema klasami Krzyża Żelaznego. Po wojnie kontynuował służbę w armii austriackiej. W lutym 1938 roku zastąpił feldmarszałka Alfreda Jansa, na stanowisku szefa Sztabu Generalnego. W przeciwieństwie do swojego poprzednika, nie był przeciwnikiem anschlussu Austrii. W lipcu 1939 roku został dowódcą 32. Dywizji Piechoty Wehrmachtu.
Na jej czele uczestniczył w kampanii polskiej. Brał udział w bitwie nad Bzurą i bitwie o Warszawę. Za udział w kampanii francuskiej, został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. 1 sierpnia 1940 roku otrzymał awans na generała piechoty. Jesienią 1940 roku objął dowództwo nad XVIII Korpusem Górskim i uczestniczył w kampanii bałkańskiej. Następnie był dowódcą generalnym w Serbii. Zgodnie z rozkazem feldmarszałka Wilhelma Keitla, rozkazał aresztować wszystkich komunistów, Żydów i część nacjonalistów. Prowadził działania przeciwpartyzanckie i był odpowiedzialny za zbrodnie wojenne. W grudniu 1943 roku został dowódcą XVIII Okręgu Wojskowego w Salzburgu. W marcu 1944 roku otrzymał awans na generała wojsk górskich. Od czerwca 1944 roku dowodził 2. Armią Pancerną w Jugosławii. Wkrótce został ranny w katastrofie lotniczej. W styczniu 1945 roku został dowódcą Wehrmachtu w Norwegii i zastąpił gen. Lothara Rendulica, na stanowisku dowódcy 20. Armii Górskiej. W maju 1945 roku dostał się do brytyjskiej niewoli. Za popełnione zbrodnie wojenne, miał być sądzony w procesie dowódców na Bałkanach.
Popełnił samobójstwo skacząc z okna, przed rozpoczęciem procesu 29 maja 1947 roku w Norymberdze. Został pochowany w Grazu.