Franz Landgraf (ur. 16 lipca 1888 roku w Monachium, zm. 19 kwietnia 1944 roku w Stuttgarcie) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Franz Landgraf urodził się 16 lipca 1888 roku w Monachium. W lipcu 1909 roku rozpoczął służbę wojskową. Brał udział w I wojnie światowej, a po jej zakończeniu służył w Freikorps. W lutym 1920 roku jako kapitan został przyjęty do Reichswehry. Od 1932 roku w stopniu majora służył jako adiutant dowódcy poligonu w Grafenwöhr. W lipcu 1934 roku awansował na podpułkownika i objął dowództwo nad batalionem 2. Pułku Strzelców. W październiku 1936 roku otrzymał awans na pułkownika i stanął na czele 7. Pułku Pancernego.
Generałowie Erich Hoepner i Franz Landgraf, 1941 rok.
W składzie Dywizji Pancernej Kempf gen. Wernera Kempfa uczestniczył w kampanii polskiej i walczył m.in. pod Mławą. Później brał udział w kampanii francuskiej, a w czerwcu 1940 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. Od października 1940 roku dowodził 4. Brygadą Pancerną, a we wrześniu 1940 roku awansował na generała majora. W styczniu 1941 roku stanął na czele 6. Dywizji Pancernej. Uczestniczył w operacji Barbarossa, podczas której zachorował i trafił na leczenie do Niemiec. Formalnie pozostał dowódcą dywizji do kwietnia 1942 roku, a reprezentował go gen. Erhard Raus. W maju 1942 roku objął dowództwo nad 155. Dywizją Pancerną, a pod koniec września 1943 roku podał się do dymisji. We wrześniu 1942 roku awansował na generała porucznika.
Zmarł 19 kwietnia 1944 roku w Stuttgarcie.