Friedrich Bergmann (ur. 10 maja 1883 roku w Inglostadt, zm. 21 grudnia 1941 roku w okolicach Kaługi) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Friedrich Bergmann urodził się 10 maja 1883 roku w Inglostadt w Bawarii. Służbę wojskową rozpoczął 15 lipca 1902 roku. W 1904 roku został awansowany na porucznika. Po wybuchu I wojny światowej trafił na front. Od 1917 roku pełnił funkcje sztabowe. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Hohenzollernów i Krzyżem Żelaznym obu klas. Po zakończeniu wojny dowodził batalionem Freikorps Epp, a następnie został przyjęty do Reichswehry. 1 lutego 1926 roku został awansowany na majora. Pod koniec 1927 roku, został przeniesiony do Inspektoratu Artylerii w Ministerstwie Obrony Rzeszy. Po utworzeniu Wehrmachtu, 1 marca 1936 roku, został awansowany na generała majora i objął dowództwo nad 27. Dywizją Piechoty. 1 marca 1939 roku został awansowany na generała porucznika.
Na czele dywizji brał udział w kampanii polskiej. Walczył pod Lublinem, Zamościem Cześnikami oraz w I i bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Następnie uczestniczył w kampanii francuskiej. W październiku 1940 roku został dowódcą 137. Dywizji Piechoty. W składzie Grupy Armii Środek feldmarszałka Fedora von Bocka, brał udział w operacji Barbarossa. Uczestniczył w bitwie pod Moskwą. 19 grudnia 1941 roku został odznaczony Krzyżem Niemieckim.
Poległ 21 grudnia 1941 roku, podczas sowieckiego kontrataku w rejonie Kaługi. Został pochowany jako nieznany żołnierz.