Friedrich Materna (ur. 21 stycznia 1885 roku w Hof, zm. 11 listopada 1946 roku w Wiedniu) – austriacki i niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu.
Biografia[]
Friedrich Materna urodził się 21 stycznia 1885 roku w Hof (obecnie Dvorce na Morawach). W 1904 roku ukończył szkołę wojskową, a w 1905 roku rozpoczął służbę w Armii Austro-Węgier. W listopadzie 1905 roku otrzymał awans na porucznika. W latach 1910-1913 studiował w Szkole Wojennej w Wiedniu. Jako oficer sztabowy 4. Brygady Piechoty, uczestniczył w I wojnie światowej. W 1917 roku został przeniesiony do sztabu generalnego arcyksięcia Eugeniusza. Po zakończeniu wojny, kontynuował służbę w Armii Austriackiej. W 1920 roku został skierowany do Ministerstwa Armii. W styczniu 1921 roku otrzymał awans na podpułkownika. Od 1926 do 1928 roku dowodził 2. Brygadą. Następnie jako pułkownik, służył w Inspektoracie Armii. 25 czerwca 1935 roku został awansowany na generała majora. We wrześniu 1936 roku został kierownikiem Wydziału Wyszkolenia Ministerstwa Obrony. Otrzymał Order Zasługi. Po anschlussie Austrii, jako generał major został przyjęty do Wehrmachtu. W kwietniu 1938 roku objął dowództwo nad 45. Dywizją Piechoty. 1 czerwca 1939 roku otrzymał awans na generała porucznika.
Na czele dywizji, brał udział w kampanii polskiej i uczestniczył w bitwie o Cieszyn oraz I bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Następnie prowadził dywizję w kampanii francuskiej. 5 sierpnia 1940 roku otrzymał Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. Od października 1940 roku dowodził XX Korpusem Armijnym. W listopadzie został awansowany na generała piechoty. Wraz z korpusem, brał udział w operacji Barbarossa. Walczył pod Mińskiem, Smoleńskiem i Moskwą. W lutym 1943 roku został dowódcą XVIII Okręgu Wojskowego w Salzburgu. W grudniu 1943 roku trafił do rezerwy Führera. 1 września 1944 roku zakończył służbę wojskową.
Zmarł 11 listopada 1946 roku we Wiedniu.