Fritz Schlieper (ur. 4 sierpnia 1892 roku w Koldromb, zm. 4 czerwca 1977 roku w Heidelbergu) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Fritz Schlieper urodził się 4 sierpnia 1892 roku w Koldromb (obecnie Kołdrąb w województwie kujawsko-pomorskim). Jego bratem był Franz Schlieper, również późniejszy generał Wehrmachtu. W lutym 1911 roku rozpoczął służbę wojskową. Za udział w I wojnie światowej był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego i Krzyżem za Wierną Służbę. Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w Reichswehrze. W kwietniu 1934 roku awansował na podpułkownika, a od października 1935 roku dowodził 17. Pułkiem Artylerii. W marcu 1936 roku otrzymał awans na pułkownika. Od maja 1938 roku stał na czele 24. Dowództwa Artylerii.
Po wybuchu II wojny światowej został zastępcą dowódcy XIII Korpusu Armijnego gen. Maximiliana von Weichsa. Od października 1939 roku był szefem sztabu Głównego Dowództwa Centralnego Pogranicza, a miesiąc później otrzymał awans na generała majora i został kwatermistrzem 18. Armii gen. Georga von Küchlera. W maju 1941 roku objął dowództwo nad 45. Dywizją Piechoty, zastępując poległego w walce gen. Gerharda Körnera. Na czele dywizji uczestniczył w operacji Barbarossa. W ramach 2 Grupy Pancernej gen. Heinza Guderiana brał udział w walkach o twierdzę brzeską. W listopadzie 1941 roku awansował na generała porucznika, a w grudniu otrzymał Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. 27 lutego 1942 roku zastąpił go gen. Fritz Kühlwein. W kwietniu 1942 roku został szefem Misji Armii Niemieckiej na Słowacji i członkiem tamtejszego Ministerstwa Obrony. W sierpniu 1944 roku objął stanowisko szefa II Sztabu Specjalnego OKH.
Zmarł 4 czerwca 1977 roku w Heidelbergu.