Fryderyk Wettyn − 36. wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego. Urząd ten pełnił w latach 1498-1510.
Biografia[]
Jego ojcem był Albrecht Odważny, a matką córka króla Czech. Od razu po narodzinach został przeznaczony do stanu duchownego. Nabył dość sporą wiedzę podczas studiów w Lipsku i Sienie. W czasie studiów został też kanonikiem Kolonii, a po zakończeniu edukacji pracował na dworze arcybiskupa Muguncji. W 1489 Zakon Krzyżacki zaproponował mu urząd wielkiego mistrza, gdyż Johann von Tieffen zmarł. Przyjął tą propozycje i 29 września tego samego roku został nowym mistrzem zakonnym. Doprowadził do konfliktu z Polską, ponieważ nie chciał składać hołdu lenny. Jan I Olbracht z tego powodu dwukrotnie groził mu konfliktem zbrojnym. W 1501 król Polski zaczął przygotowywać się do wojny z Zakonem, lecz zmarł. Jego następca - Aleksander Jagiellończyk postawił też ultimatum Wettynowi, lecz ten poraz kolejny nie złożył hołdu lenny. W 1507 po objęciu władzy przez Zygmunta I Starego, Fryderyk tak jak poprzednio nie kwapił się ze złożeniem hołdu. Władca Polski wysłał mu ultimatum. Z obawy przed atakiem Fryderyk Wettyn uciekł do Saksonii, gdzie spędził resztę życia. Zmarł 13 lub 14 grudnia 1510 w Rochlitz, a został pochowany w Miśni.
Źródła[]