Nomy Górnego Egiptu
Górny Egipt – jedna z dwóch krain Starożytnego Egiptu. Leży na południe od Dolnego Egiptu.
Opis[]
Górny Egipt tworzy wąska dolina Nilu od pierwszej katarakty. Stanowiło to południową granicę kraju faraonów, do rejonu przy południowych granicach starożytnej stolicy państwa Memfis. W dzisiejszych czasach jest to obszar pomiędzy Ausanem na południu, a miastem Kair na północy. Górny Egipt dzielony był na 22 nomy i ten podział przetrwał aż do najazdu Arabów w VII wieku naszej ery. Najważniejszym miastem tej krainy był Teby. Za panowania faraona Menesa pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. doszło do połączenia z Dolnym Egiptem. To wydarzenie zapoczątkowało okres archaiczny w dziejach ludzkości. Jako uboższa, oraz mniej zaludniona kraina, Górny Egipt odgrywał mniejszą rolę w historii niż Dolny. W okresach przejściowych w momencie upadku władzy centralnej w kraju. Górny Egipt był niezależnie rządzony od Dolnego. Od 800 do 525 p.n.e. terenem tym władała najwyższa kapłanka boga Amona.
Ciekawostki[]
- Za panowania faraonów zwana była "ziemią jęczmienia";
- patronką starożytnego Górnego Egiptu była bogini Nechbet. Naczelnym bóstwem górno-egipskim pozostawał Set
- Górny Egipt od Dolnego odróżniał inny dialekt, obyczaje i kult religijny, a także potrzeby i interesy polityczne, skupiające się na kontaktach z ludami Afryki. Wiele tych różnic zauważa się też w dzisiejszych czasach;
- Symbolami Górnego Egiptu była biała korona i kwiat lotosu.