Günther Hans von Kluge (ur. 30 października 1882 roku w Poznaniu, zm. 19 sierpnia 1944 roku w okolicach Metz) – niemiecki wojskowy, feldmarszałek Wehrmachtu. Odpowiedzialny za zbrodnie wojenne.
Biografia[]
Günther von Kluge urodził się 30 października 1882 roku w Posen (obecnie Poznań). Był synem generała majora Maxa von Kluge. W marcu 1901 roku ukończył Korpus Kadetów i rozpoczął służbę wojskową. Podczas I wojny światowej, służył w sztabie XXI Korpusu Armijnego. Walczył na froncie zachodnim i brał udział w II bitwie pod Ypres i bitwie pod Verdun. Po zakończeniu wojny, kontynuował służbę w Reichswehrze. W kwietniu 1923 roku został awansowany na majora, a w lipcu 1927 roku na podpułkownika. W 1928 roku został szefem sztabu 1. Dywizji Kawalerii. W lutym 1930 roku, jako pułkownik objął dowództwo nad 2. Pułkiem Artylerii. W lutym 1933 roku otrzymał awans na generała majora, a w kwietniu 1934 roku na generała porucznika. W 1935 roku został dowódcą VI Korpusu Armijnego i VI Okręgu Wojskowego w Münster. 1 sierpnia 1936 roku został awansowany na generała artylerii.
Od początku kampanii polskiej, dowodził 4. Armią. Brał udział w bitwie pod Krojantami, bitwie w Borach Tucholskich, bitwie nad Bzurą i bitwie o Warszawę. Jego żołnierze dopuścili się zbrodni wojennych. Osobiście zatwierdził wyrok śmierci na obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku. 1 października 1939 roku otrzymał awans na generała pułkownika.
Adolf Hitler wizytujący wojska podczas kampanii francuskiej. Obok stoją gen. Walter Heitz i Günther von Kluge
Następnie uczestniczył w kampanii francuskiej. 19 lipca 1940 roku Adolf Hitler nadał mu stopień feldmarszałka. W czerwcu 1941 roku brał udział w operacji Barbarossa. 18 grudnia 1941 roku zastąpił feldmarszałka Fedora von Bocka, na stanowisku dowódcy Grupy Armii Środek. Uczestniczył w bitwie pod Moskwą i bitwie pod Kurskiem. Generał Henning von Tresckow próbował wciągnąć go do antyhitlerowskiego spisku. Planowano zamach na Hitlera, a Kluge nie zamierzał w tym przeszkadzać. 12 października 1943 roku doznał wypadku samochodowego i trafił na leczenie do szpitala. Po wyzdrowieniu, latem 1944 roku objął dowództwo nad Grupą Armii B i Naczelnym Dowódcą Frontu Zachodniego. Zastąpił feldmarszałka Gerda von Rundstedta. Uczestniczył w walkach z aliantami w Normandii. Został zaznajomiony z planem zamachu na Hitlera w Wilczym Szańcu. Początkowo rozważał udział w zamachu, ale gdy wyszło na jaw, że Hitler przeżył, zmienił zdanie. Rozkazał aresztowanie gen. Carla-Heinricha von Stülpnagela, który w Paryżu rozpoczął aresztowania członków SS. Po alianckim sukcesie w operacji Cobra, na rozkaz Hitlera przeprowadził operację Lüttich. Wojska niemieckie zostały powstrzymane przez US Army. Zdenerwowało to Hitlera, który planował zastąpić go feldmarszałkiem Albertem Kesselringiem lub Walterem Modelem. 15 sierpnia von Kluge udał się na linię frontu, by spotkać się z dowódcą 7. Armii gen. Heinrichem Eberbachem, ale naloty aliantów zerwały łączność i utrudniały komunikacje. Wobec braku kontaktu Adolf Hitler, mianował Paula Haussera na tymczasowego dowódcę Grupy Armii B. Ponownie pojawiły się głosy o domniemanym udziału von Klugego w zamachu na Hitlera. Dzień później został zastąpiony przez feldmarszałka Waltera Modela.
Günther von Kluge popełnił samobójstwo, zażywając cyjanek 19 sierpnia 1944 roku w okolicach Metz. W swoim liście pożegnalnym zapewniał o lojalności wobec Hitlera. Według innej wersji miał zostać aresztowany przez Jürgena Stroopa, który upozorował jego samobójstwo.
Pochowano go z wojskowym honorami, 1 września 1944 roku w Böhne. Po wojnie nieznani sprawcy wykopali trumnę i zabrali ciało.