Georg-Hans Reinhardt (ur. 1 marca 1887 roku w Budziszynie, zm. 23 listopada 1963 roku w Tegernsee) – niemiecki wojskowy, generał pułkownik Wehrmachtu. Odpowiedzialny za zbrodnie wojenne.
Biografia[]
Georg-Hans Reinhardt urodził się 1 marca 1887 roku w Budziszynie. W marcu 1907 roku rozpoczął służbę wojskową, a rok później został awansowany na porucznika. W lipcu 1913 roku został adiutantem pułku. Podczas I wojny światowej walczył we Francji, a następnie na froncie wschodnim. Pod koniec wojny, został awansowany na kapitana i został oficerem sztabowym 192. Dywizji Piechoty. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego, Orderem Wojskowym Świętego Henryka i Orderem Hohenzollernów. W maju 1920 roku rozpoczął służbę w Reichswehrze. W 1928 roku trafił do Ministerstwa Reichswehry. W 1932 roku, jako podpułkownik, objął dowództwo nad 10. Pułkiem Piechoty, a rok później został szefem sztabu 4. Dywizji. 1 lutego 1934 roku został awansowany na pułkownika, a 1 kwietnia 1937 roku na generała majora. 12 października 1937 roku objął dowództwo nad 1. Brygadą Strzelców, 1. Dywizji Pancernej gen. Rudolfa Schmidta. 10 listopada 1938 roku został dowódcą 4. Dywizji Pancernej.
Na jej czele, brał udział w kampanii polskiej. Walczył pod Mokrą, Częstochową, Brwinowem i Warszawą. Wyróżnił się w walce, za co został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego i awansowany na generała porucznika. W lutym 1940 roku stanął na czele XXXXI Korpusu Armijnego, z którym uczestniczył w kampanii francuskiej. Za przedarcie się przez Ardeny i dotarcie do Kanału La Mache, został awansowany na generała wojsk pancernych. Następnie brał udział w kampanii bałkańskiej. W czerwcu 1941 roku uczestniczył w operacji Barbarossa. 5 października 1941 roku zastąpił gen. Hermanna Hotha, na stanowisku dowódcy 3. Grupy Pancernej, która została przekształcona w 3. Armię Pancerną. Udało mu się dotrzeć aż do Leningradu. Uczestniczył w bitwie pod Moskwą. Na początku 1942 roku, otrzymał awans na generała pułkownika. Jego armia stanowiła północne skrzydło Grupy Armii Środek gen. Günthera von Klugego i walczyła na północ od Smoleńska. 17 lutego 1942 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu. Podczas sowieckiej operacji Bagration, większość jego armii została zniszczona w okolicach Witebska.
Adolf Hitler w sztabie Grupy Armii Środek pod Smoleńskiem, w 1943 roku. Od lewej: feldmarszałek Günther von Kluge, gen. Georg-Hans Reinhardt, feldmarszałek Walter Model, gen. Gotthard Heinrici, gen. Walter Weiss i gen. Hans Krebs.
16 sierpnia 1944 roku zastąpił gen. Waltera Modela, na stanowisku dowódcy Grupy Armii Środek. Organizował obronę na granicy Prus Wschodnich. W styczniu 1945 roku, po kłótni z Adolfem Hitlerem, został odwołany i trafił do rezerwy Führera. W czerwcu 1945 roku został aresztowany przez wojska amerykańskie.
Był sądzony za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, podczas procesu wyższego dowództwa Wehrmachtu. Został skazany na 15 lat więzienia, ale w 1952 roku wyszedł na wolność. Za jego uwolnieniem opowiadał się kanclerz Konrad Adenauer.
W maju 1954 roku został przewodniczącym Towarzystwa Studiów Wojskowych. 24 listopada 1962 roku został odznaczony Orderem Zasługi RFN.
Zmarł 24 listopada 1963 roku w Tegernsee.