Georg Brandt (ur. 24 sierpnia 1876 roku w Woltersdorfie, zm. 21 kwietnia 1945 roku w Berlinie) – niemiecki wojskowy, generał kawalerii Wehrmachtu. Ojciec pułkownika Heinza Brandta, pośmiertnie awansowanego na generała majora.
Biografia[]
Georg Brandt urodził się 24 sierpnia 1876 roku w Woltersdorfie. We wrześniu 1894 roku rozpoczął służbę wojskową. W 1904 roku stacjonował w Chinach, a w 1908 roku ukończył Akademię Wojenną. W listopadzie 1911 roku awansował na majora. Uczestniczył w I wojnie światowej, a po jej zakończeniu kontynuował służbę w Reichswehrze. Dowodził 11. Pułkiem Dragonów. W 1921 roku został inspektorem kawalerii w Ministerstwie Reichswehry. W kwietniu 1925 roku awansował na pułkownika. Od 1929 roku w stopniu generała majora stał na czele 1. Dywizji Kawalerii, ale wkrótce ponownie został inspektorem kawalerii. W lutym 1930 roku awansował na generała porucznika i pod koniec stycznia 1931 roku przeszedł na emeryturę.
Chwilę przed wybuchem II wojny światowej został przywrócony do służby i objął dowództwo nad 3. Odcinkiem Grenzschutzu na Górnym Śląsku. Uczestniczył w kampanii polskiej i zajęciu Katowic. W październiku 1939 roku 3. Odcinek Grenzschutzu został przemianowany na XXXIII Korpus Armijny, a gen. Brandt objął nad nim dowództwo. W składzie 7. Armia gen. Friedricha Dollmanna brał udział w kampanii francuskiej. Później w składzie dowództwa XXXVI Korpusu Górskiego gen. Hansa Feige uczestniczył w kampanii norweskiej. W grudniu 1940 roku otrzymał awans na generała kawalerii. Pod koniec sierpnia 1942 roku zakończył służbę wojskową.
Popełnił samobójstwo 21 kwietnia 1945 roku podczas bitwy o Berlin.