Georg Stumme (ur. 29 lipca 1886 roku w Halberstadt, zm. 24 października 1942 roku pod El Alamein) – niemiecki wojskowy, generał wojsk pancernych Wehrmachtu. Dowódca Armii Pancernej Afryka.
Biografia[]
Georg Stumme urodził się 29 lipca 1886 roku w Halberstadt. W marcu 1906 roku rozpoczął służbę wojskową. Jako porucznik brał udział w I wojnie światowej. W 1915 roku został awansowany na kapitana. Służył w artylerii i był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego, czarną Odznaką za Rany i saksońskim Krzyżem Zasługi Wojennej. Po zakończeniu wojny, kontynuował służbę w Reichswehrze. Służył w sztabie 3. Dywizji Kawalerii. W październiku 1926 roku został awansowany na majora, a 1 lutego 1931 roku na podpułkownika. Był członkiem sztabu 2. Pułku w 1. Dywizji Kawalerii. Od 1938 roku służył w wojskach pancernych. Został dowódcą nowoutworzonej 2. Dywizji Lekkiej.
Na jej czele, brał udział w kampanii polskiej i walczył pod Częstochową, Iłżą i nad Bzurą. Na początku 1940 roku objął dowództwo nad XXXX Korpusem Armijnym i uczestniczył w kampanii francuskiej, za co został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. 1 czerwca 1940 roku został awansowany na generała kawalerii. W 1941 roku otrzymał awans na generała majora i brał udział w kampanii bałkańskiej i operacji Barbarossa. W 1942 roku, jego jednostka została przekształcona w XXXX Korpus Pancerny. 19 czerwca 1942 roku, na kilka dni przed planowaną operacją Fall Blau, Sowieci przejęli plany pierwszej fazy natarcia. Stumme został za to skazany na pięć lat więzienia, ale po interwencji feldmarszałka Fedora von Bocka, odzyskał wolność i został przeniesiony na afrykański teatr działań. 22 września 1942 roku zastąpił gen. Erwina Rommla i objął dowództwo nad Armią Pancerną Afryka. Próbował polepszyć komunikację z wojskami włoskimi. 24 października 1942 roku, podczas II bitwy pod El Alamein, wizytował stanowisko dowodzenia 90. Dywizji Lekkiej płk. Hermanna Schulte-Heuthausa, a pojazd którym się poruszał wpadł pod ogień artyleryjski.
Gen. Stumme zmarł na zawał serca.