Gieorgij Fiodorowicz Zacharow (ros. Гео́ргий Фёдорович Заха́ров) (ur. 5 maja 1897 roku we wsi Szyłowo, zm. 26 stycznia 1957 roku w Moskwie) – sowiecki wojskowy, generał armii.
Biografia[]
Gieorgij Zacharow urodził się 5 maja 1897 roku we wsi Szyłowo w guberni saratowskiej. Pochodził z ubogiej rodziny chłopskiej. Pracował od 11 roku życia. W marcu 1916 roku został powołany do wojska. Awansowany do stopnia chorążego służył w 240. Rezerwowym Pułku Piechoty. W ramach Frontu Zachodniego brał udział w I wojnie światowej. Od 1919 roku był członkiem partii komunistycznej. Następnie uczestniczył w wojnie domowej. Jako dowódca partyzanckiego oddziału walczył z Kozakami uralskimi. Od sierpnia 1919 roku służył w Armii Czerwonej. Walczył z siłami Białych na wschodzie. Podczas walk na Uralu został ranny. Po zakończeniu wojny studiował na Wyższej Szkole Taktycznej i Strzeleckiej. W latach 30 służył w Moskiewskim Okręgu Wojskowym. Ukończył kursy wieczorne na Akademii Wojskowej im. Frunzego. Następnie studiował na Akademii Sztabu Generalnego, a po jej ukończeniu został szefem sztabu Uralskiego Okręgu Wojskowego.
Gieorgij Zacharow.
Od czerwca 1941 roku był szefem sztabu 22. Armii gen. Filippa Jerszakowa. Brał udział w bitwie pod Smoleńskiem. Od 16 sierpnia 1941 roku był szefem sztabu Frontu Briańskiego. Walczył w bitwie pod Moskwą. W grudniu 1941 roku został zastępcą dowódcy Frontu Zachodniego. Brał udział w operacji rżewsko-wiaziemskiej. 20 maja 1942 roku został szefem sztabu Frontu Północnokaukaskiego. Od 7 sierpnia 1942 roku był szefem sztabu Frontu Południowo-Wschodniego, a od 30 września Frontu Stalingradzkiego. Uczestniczył w bitwie o Stalingrad. 11 lutego 1943 roku objął dowodzenie nad 51. Armią Frontu Północnego. Brał udział w operacjach rostowskiej i miuskiej. 31 lipca 1943 roku objął dowództwo nad 2. Armią Gwardii Frontu Południowego gen. Fiodora Tołbuchina. Uczestniczył w operacjach donbaskiej, melitopolskiej i krymskiej. 4 czerwca 1944 roku został dowódcą 2. Frontu Białoruskiego. Na czele frontu brał udział w operacji białoruskiej i łomżańsko-różańskiej. 28 lipca 1944 roku został awansowany do stopnia generała armii. Od 29 listopada 1944 do 1 marca 1945 roku dowodził 4. Armią Gwardii. Od kwietnia 1945 roku był zastępcą dowódcy 4. Frontu Ukraińskiego.
Od lipca 1945 do czerwca 1946 roku był dowódcą Południowo-urlaskiego Okręgu Wojskowego. Od lutego 1947 roku dowodził Wschodniosybersyjskim Okręgiem Wojskowym.
Zmarł 26 stycznia 1957 roku w Moskwie. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym. W swoich wspomnieniach gen. Siemion Iwanow pisał o nim:
„Gieorgij Fiodorowicz Zacharow rzeczywiście skłaniał się ku pracy dowódczej, a nie sztabowej, mimo dobrego przygotowania do tej ostatniej – w 1939 roku ukończył Akademię Sztabu Generalnego. Ten człowiek był stale niezwykle surowy, w przeciwieństwie do Andrieja Iwanowicza Jeriomienki - porywczy, ale bystry”— gen. Siemion Iwanow