Giuseppe Tellera (ur. 14 marca 1882 roku w Bolonii, zm. 7 lutego 1941 roku w Beda Fomm) – włoski wojskowy w stopniu generała korpusu armii.
Biografia[]
Giuseppe Tellera urodził się 14 marca 1882 roku w Bolonii. W wieku 18 lat rozpoczął naukę w Akademii Wojskowej w Modenie. W 1902 roku rozpoczął służbę wojskową. Podczas I wojny światowej stacjonował w Albanii. Po wojnie został komendantem Centralnej Szkoły Wojskowej w Civitavecchia i otrzymał awans na generała brygady. W listopadzie 1935 roku jako generał dywizji objął dowództwo nad 14. Dywizją Piechoty "Isonzo", a od września 1937 roku dowodził 60. Dywizją Piechoty "Sabratha" w Libii. W lipcu 1938 roku gubernator Libii Italo Balbo mianował go szefem sztabu Wyższego Dowództwa Sił Zbrojnych Afryki Północnej. Ze względu na braki sprzętu sprzeciwiał się dołączeniu do wojny u boku III Rzeszy. Ze stanowiska próbował usunąć go Pietro Badoglio, ale wstawił się za nim Balbo. Pomimo sprzeciwu gen. Tellery 10 czerwca 1940 roku Włochy dołączyły do wojny. 28 czerwca samoloty którymi lecieli Tellera i Balbo omyłkowo zostały ostrzelane przez włoską artylerię w okolicach Tobruku. Balbo zginął, a samolot Tellery zdołał wylądować. 23 grudnia 1940 roku nowy gubernator Libii Rodolfo Graziani mianował go dowódcą 10. Armii na miejsce gen. Mario Bertiego. Próbował powstrzymać angielski atak podczas operacji Compass. Poniósł klęskę w bitwie o Al-Mechili. Po upadku Tobruku gen. Graziani zlecił mu nadzór nad odwrotem w kierunku Agedabii i Syrty. Siły włoskie zostały okrążone. 6 lutego, podczas bitwy pod Beda Fomm gen. Tellera został ranny w płuco.
Zmarł z ran następnego dnia, a 10. Armia skapitulowała. Brytyjczycy zorganizowali mu pogrzeb z asystą wojskową w Bengazi.