Grażyna Gęsicka z domu Dusyn (ur. 13 grudnia 1951 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polska socjolog i polityk, doktor nauk humanistycznych, minister rozwoju regionalnego w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego, posłanka na Sejm VI kadencji.
Życiorys[]
W 1974 ukończyła studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1980 wstąpiła do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, była współzałożycielką struktur związku w Instytucie Socjologii UW. W 1981 wykładała we Wszechnicy Robotniczej Solidarności. Po wprowadzeniu stanu wojennego zajmowała się organizacją i wykładami w niejawnej Wszechnicy Robotniczej Regionu Mazowsze NSZZ „S”. Od 1983 inwigilowana przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa.
W 1989 uczestniczyła w obradach Okrągłego Stołu w podzespole ds. górnictwa. W latach 1989–1991 była koordynatorką naukową Ośrodka Badań Związkowych NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze.
W kampanii wyborczej w 2005 doradzała Platformie Obywatelskiej, reprezentowała PO w negocjacjach koalicyjnych z Prawem i Sprawiedliwością w ramach zespołu zajmującego się wykorzystaniem funduszy Unii Europejskiej.
31 października 2005 została ministrem rozwoju regionalnego w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. 14 lipca 2006 objęła to stanowisko w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. 7 września 2007 została odwołana z urzędu ministra rozwoju regionalnego z jednoczesnym powołaniem na sekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego. 11 września tego samego roku ponownie powołana na urząd ministra.
W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskała mandat poselski, kandydując z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu rzeszowskim i otrzymując 28 982 głosy.
W 2007 otrzymała Nagrodę im. Władysława Grabskiego przyznaną przez Konfederację Lewiatan.
6 stycznia 2010 objęła stanowisko przewodniczącego Klubu Parlamentarnego PiS.
Zginęła 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku. Prezydencki TU-154 rozbił się na lotnisku Smoleńsk-Siewiernyj podczas próby lądowania. Żaden z członków delegacji udającej się na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej nie przeżył wypadku.
Ciało G. Gęsickiej powróciło do Polski 23 kwietnia. 25 kwietnia została pochowana w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Życie prywatne[]
Córka Jana i Adeli. Jej mężem był socjolog Janusz Gęsicki, mieli córkę Klarę. Mieszkała w Warszawie.
Ciekawostki[]
- Fragmenty jej ciała (podczas ekshumacji) znaleziono w kilku trumnach.