Hades (gr. Ἅιδης) − według starożytnych Greków, bóg podziemnej krainy zmarłych, którą nazwano imieniem jej władcy. Jest synem Kronosa i Rei, bratem Posejdona, Zeusa, Demeter i Hestii oraz mężem swojej siostrzenicy, Persefony. Według niektórych źródeł, Hades i Persefona mieli trójkę dzieci: Makarię, Zagreusa i Melinoe, lecz inne źródła podają, że para ta nie miała potomstwa. Jego rola w mitologii jest często mylona z rolą Tanatosa, greckiego boga śmierci. Jego rzymskim odpowiednikiem był Pluton.
Biografia[]
Hades przyszedł na świat jako najstarszy męski potomek Kronosa i Rei. Mimo to, jego młodszy brat otrzymał władzę nad niebem, a on został władcą krainy zmarłych.
Pewnego dnia Hades porwał Korę, córkę Demeter i poślubił ją. Demeter poszła po pomoc do Olimpu, do Zeusa. Władca nieba rozkazał swemu bratu oddać Persefonę jej matce, lecz za pomocą podstępu Hades zdołał zmusić ją do zjedzenia owoc granatu, przez co Persefona musi na część roku wracać do męża.
Kult Hadesa[]
Starożytni Grecy bali się spotkania z Hadesem, co spowodowało lęk przed jego imieniem. By zapobiec wymawianiu go, powstało wiele eufemizmów, którymi go określano. Wierzono też, że Hades jest władcą złóż, które wydobywa się spod ziemi. Starożytni Grecy uznawali, że wszystko, co jest związane ze śmiercią, jest związane z Hadesem, co doprowadziło ich do mylenia go z Tanatosem.
Ofiary składano mu z czarnych zwierząt, jak owce. Przy rytuale krew zwierzęcia musiała ściekać do szczeliny w ziemi.
Wierzono, że Hades posiada rydwan, prowadzony przez cztery konie.
Heraklit, grecki filozof, sądził, że Hades i Dionizos to jeden bóg. Jego teorię poparł współczesny mitograf, Károly Kerényi, który jako dowód podał to, że Demeter, po porwaniu jej córki, nie chciała pić wina, które było darem Dionizosa. Kolejnym dowodem było to, że Dionizosa nazywano "Chthoniosem", co w starożytnej grece znaczyło "podziemny".