Hans Gollnick (ur. 22 maja 1892 roku w Gut Gursen, zm. 15 lutego 1970 roku w Hamburgu) – niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu.
Biografia[]
Hans Gollnick urodził się 22 maja 1892 roku w Gut Gursen (obecnie na terenie Polski). W marcu 1911 roku rozpoczął służbę wojskową. W sierpniu 1913 roku otrzymał awans na porucznika. Po wybuchu I wojny światowej trafił do 21. Pułku Piechoty Rezerwowej i wyruszył na front. W sierpniu 1914 roku został ciężko ranny. Po wyzdrowieniu dowodził kompanią pułku. Odznaczony był obiema klasami Krzyża Żelaznego i Czarną Odznaką za Rany. Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w Reichswehrze. 15 października 1935 roku objął dowództwo nad I batalionem 25. Pułku Piechoty. W 1936 roku otrzymał awans na podpułkownika, a w 1938 roku na pułkownika. Następnie objął dowództwo nad 76. Pułkiem Piechoty w 20. Dywizji Piechoty gen. Mauritza von Wiktorina.
Na jego czele uczestniczył w kampanii polskiej, podczas której walczył pod Krojantami. W 1940 roku brał udział w kampanii francuskiej. W czerwcu 1941 roku awansował na generała majora, a od października dowodził 36. Dywizją Piechoty. Uczestniczył w operacji Barbarossa. Wyróżnił się podczas bitwy o Rżew i został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. W styczniu 1943 roku otrzymał awans na generała porucznika. W sierpniu 1943 roku stanął na czele XXXXVI Korpusu Pancernego i został nagrodzony Liśćmi Dębu do Krzyża Rycerskiego. W październiku 1943 roku awansował na generała piechoty. Od 22 maja 1944 roku dowodził XXVIII Korpusem Armijnym w Grupie Armii Północ gen. Georga Lindemanna. Następnie dowodził Festung Memel, a od 8 lutego do 1 kwietnia 1945 roku był dowódcą Grupy Armii Kurlandia. W kwietniu 1945 roku trafił do rezerwy dowódczej. Po bezwarunkowej kapitulacji dowodził siłami niemieckimi w rejonie Flesnburga. W lutym 1946 roku został zwolniony z brytyjskiej niewoli.
Zmarł 15 lutego 1970 roku w Hamburgu.