Hans Bernhard Karl Otto von Tettau (ur. 30 listopada 1888 roku w Budziszynie, zm. 30 stycznia 1956 roku w Mönchengladbach) – niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu.
Biografia[]
Hans von Tettau urodził się 30 listopada 1888 roku w Budziszynie. Pochodził z rodziny arystokratycznej. Jego ojcem był gen. Max von Tettau, a dziadkiem gen. Hans Bernhard von Tettau. Ukończył Szkołę Podchorążych w Dreźnie i w marcu 1909 roku rozpoczął służbę wojskową. Uczestniczył w I wojnie światowej, a za udział w I bitwie pod Ypres został odznaczony Krzyżem Rycerskim Orderu św. Henryka. W sierpniu 1917 roku awansował na kapitana. Ponadto był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego i Czarną Odznaką za Rany. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze, a w listopadzie 1930 roku awansował na majora. W 1931 roku stanął na czele batalionu 10. Pułku Piechoty. W 1933 roku otrzymał awans na podpułkownika. Od 1935 roku dowodził 101. Pułkiem Piechoty, a rok później awansował na pułkownika.
Na czele pułku, w składzie 14. Dywizji Piechoty gen. Petera Weyera uczestniczył w kampanii wrześniowej. Walczył pod Częstochową, Piotrkowem Trybunalskim i nad Bzurą. W marcu 1940 roku awansował na generała majora, a następnie brał udział w kampanii francuskiej. W czerwcu 1940 roku objął dowództwo nad 24. Dywizją Piechoty, zastępując na tym stanowisku gen. Justina von Obernitza. W składzie Grupy Armii Południe feldmarszałka Gerda von Rundstedta uczestniczył w operacji Barbarossa. W marcu 1942 roku otrzymał awans na generała porucznika. Za udział w oblężeniu Sewastopola został nagrodzony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. W lutym 1943 roku trafił do rezerwy dowódczej, a we wrześniu stanął na czele sztabu szkolenia B.V. w Holandii. Od września 1943 roku do końca 1944 roku był kierownikiem szkoły SS w Arnhem. Po rozpoczęciu alianckiej operacji Market Garden sformował Grupę Bojową Tettau i walczył z Brytyjczykami w okolicach Oosterbeek. W styczniu 1945 roku został dowódcą Korpusu Tettau i podczas operacji pomorskiej został okrążony w pobliżu Kołobrzegu. Części jego sił udało się wyjść na zachód. W marcu 1945 roku otrzymał awans na generała piechoty, a miesiąc później otrzymał Liście Dębu do Krzyża Rycerskiego. Po kapitulacji dostał się do alianckiej niewoli, w której przebywał do połowy 1947 roku.
Zmarł 30 stycznia 1956 roku w Mönchengladbach.