Hasso von Manteuffel (ur. 14 stycznia 1897 roku w Poczdamie, zm. 24 września 1978 roku w Reith) – niemiecki wojskowy, generał wojsk pancernych. Jako jeden z nielicznych, odznaczony był Krzyżem Rycerskim z liśćmi dębu, mieczami i brylantami.
Po wojnie był politykiem w zachodnich Niemczech i pełnił funkcję rzecznika Wolnej Partii Demokratycznej. Był zwolennikiem ponownego zbrojenia i wymyślił nazwę nowych sił zbrojnych: Bundeswehra.
Biografia[]
Młodość[]
Hasso von Manteuffel urodził się 14 stycznia 1897 roku w Poczdamie. Swoją karierę wojskową rozpoczął podczas I wojny światowej. W 1919 roku wstąpił do Freikorpsu, a następnie do Reichswehry. W lutym 1937 roku dołączył do Dowództwa Wojsk Pancernych Oberkommando des Heeres, a w 1939 roku został wykładowcą Szkoły Pancernej w Berlinie.
II wojna światowa[]
Podczas operacji Barbarossa von Manteuffel dowodził batalionem w 7. Dywizji Pancernej, wchodzącej w skład Grupy Armii Środek.
Na początku 1943 roku Hasso von Manteuffel został wysłany do Afryki, gdzie 5 lutego objął dowództwo nad tymczasową dywizją nazwaną jego nazwiskiem, która wchodziła w skład 5. Armii Pancernej. Brał udział w bitwie o Tunezję. 22 sierpnia 1943 roku objął dowództwo nad 7. Dywizją Pancerną i został wysłany na front wschodni. Jego dywizja poniosła spore straty podczas bitwy na łuku kurskim. Podczas bitwy o Dniepr jego dywizji nie udało się odeprzeć sowieckich ataków i została zmuszona do odwrotu.
1 lutego 1944 roku Hasso von Manteuffel został mianowany dowódcą Dywizji Grenadierów Pancernych Großdeutschland, która walczyła na terytorium Ukrainy. Podczas operacji Bagration został skierowany do Prus Wschodnich. Nie udało mu się przebić do niemieckich wojsk walczących w Kurlandii.
1 września 1944 roku Hasso von Manteuffel został awansowany do stopnia generała wojsk pancernych i objął dowództwo nad 5. Armią Pancerną, walczącą na froncie zachodnim. Jego wojska brały udział w ofensywie w Ardenach. Dowodzone przez niego oddziały wdarły się najdalej w amerykańskie linie i brały udział w bitwie o Bastogne i St. Vith.
10 marca 1945 roku gen. Hasso von Manteuffel został dowódcą 3. Armii Pancernej, wchodzącej w skład Grupy Armii Wisła. Jego armia broniła brzegów Odry, na północ od wojsk 2. Frontu Białoruskiego. Część oddziałów 3. Armii Pancernej walczyła podczas bitwy o wzgórza Seelow. 25 kwietnia sowiecki atak przełamał niemieckie linię i zmusił wojska Wehrmachtu do odwrotu. 3. Armia Pancerna dotarła aż nad Łabę. 3 maja 1945 roku gen. Hasso von Manteuffel poddał się Brytyjczykom.
Po wojnie[]
Po zakończeniu wojny von Manteuffel internowany był w Island Farm Special Camp 11 w Walii. W 1946 roku został przekazany stronie amerykańskiej, gdzie pracował w Centrum Historii Wojskowej i opracowywał temat ofensywy w Ardenach. Wolność odzyskał w grudniu 1946 roku i powrócił do zachodnich Niemiec, gdzie zajął się polityką. Był rzecznikiem Wolnej Partii Demokratycznej w Bundestagu. W latach pięćdziesiątych uczestniczył w tworzeniu Bundeswehry.
W 1959 roku został oskarżony o zabójstwo dezertera w 1944 roku, a sąd skazał go na dwa lata więzienia. Został uniewinniony przez prezydenta Theodora Heussa po dwóch miesiącach odbywania kary. W 1968 roku Hasso von Manteuffel prowadził projekcje na temat walki w śniegu na Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych w West Point. Pracował także jako doradca w produkcji filmów wojennych.
Zmarł 24 września 1978 roku w Reith, podczas podróży wakacyjnej po Austrii.