Heinrich Wosch (ur. 1 kwietnia 1888 roku we Wrocławiu, zm. 27 września 1959 roku w Hanerau-Hademarschen) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Heinrich Wosch urodził się 1 kwietnia 1888 roku we Wrocławiu. Służbę wojskową rozpoczął w kwietniu 1908 roku. Brał udział w I wojnie światowej i w lipcu 1918 roku awansował na kapitana. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. W czerwcu 1931 roku awansował na majora, a we wrześniu 1934 roku na podpułkownika. W październiku 1936 roku otrzymał awans na pułkownika i objął dowództwo nad 8. Pułkiem Piechoty.
Na jego czele, w składzie 3. Dywizji Piechoty gen. Waltera Lichela uczestniczył w kampanii polskiej. Walczył w Borach Tucholskich, na linii jezior koronowskich, nad Bzurą, pod Płockiem i Warszawą. Następnie brał udział w kampanii francuskiej. W marcu 1941 roku awansował na generała majora, a w czerwcu objął dowództwo nad 14. Dywizją Piechoty, z którą uczestniczył w operacji Barbarossa. W październiku 1942 roku trafił do rezerwy dowódczej. W styczniu 1943 roku awansował na generała porucznika, a w marcu stanął na czele 233. Rezerwowej Dywizji Grenadierów Pancernych. Następnie pełnił służbę okupacyjną w Danii. W sierpniu 1943 roku ponownie trafił do rezerwy. Od lipca 1944 roku dowodził 408. Dywizją do Zadań Specjalnych. Równocześnie otrzymał Złoty Krzyż Niemiecki. Uczestniczył w walkach na Dolnym Śląsku. Pod koniec wojny dostał się do alianckiej niewoli, w której przebywał do lipca 1947 roku.
Zmarł 27 września 1959 roku w Hanerau-Hademarschen.