Historia Wiki
Advertisement

Heinrich von Plauen – 27. wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego. Urząd pełnił w latach 1410-1413.

Biografia[]

Urodził się w 1370 w Turyngii. W 1390 przybył do Prus jako gość zakonny. Później został jego pełnoprawnym członkiem. W 1402 został komturem Nieszawy. Pięć lat później został komturem Świecia. Nie brał udziału w bitwie pod Grunwaldem 15 lipca 1410. W czasie wypadu polskiej załogi zamku w Bydgoszczy został aresztowany i zamknięty do niewoli. Po uwolnieniu czym prędzej udał się do Malborka, gdyż jak później się okazało, swe siły skierują tam wojska polsko-litewskie. Udało mu się ocalić stolicę Państwa Zakonnego.

W 1410 został nowym mistrzem Zakonu Krzyżackiego. Rok później zawarł I pokój toruński. Nie cieszył się uznaniem wśród innych braci z Zakonu. Rządził twardą ręką. Zwalczał aktywnie Związek Jaszczurczy oraz opozycje. W tym samym roku kazał ściąć Mikołaja Ryńskiego za współpracę z Polską. Zachowaniem tym przysporzył sobie wielu wrogów. Został obalony w 1413 przez Miachała Küchmeistera von Sternberga. Wraz z bratem został uwięziony w więzieniu. Został uwolniony w 1422. Tego samego roku został prokuratorem Lochstädt. Zmarł w 1429.

Advertisement