Heinrich von Prittwitz und Gaffron (ur. 4 września 1889 roku w Gut Sitzmannsdorf, zm. 10 kwietnia 1941 roku pod Tobrukiem) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Heinrich von Prittwitz und Gaffron urodził się 4 września 1889 roku w Gut Sitzmannsdorf (obecnie Siecioborowice, w województwie dolnośląskim). Pochodził ze śląskiego rodu szlacheckiego. Był synem admirała Curta von Prittwitza und Gaffrona. Początkowo chciał służyć w Kaiserliche Marine, ale po namowach ojca, w sierpniu 1908 roku rozpoczął służbę w kawalerii. Podczas I wojny światowej, służył na froncie wschodnim. W listopadzie 1915 roku trafił do sztabu feldmarszałka Colmara von der Goltza. W grudniu 1916 roku otrzymał awans na kapitana. Następnie pełnił różne stanowiska sztabowe na froncie zachodnim. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego i Medalem Wojennym Imperium Osmańskiego. Po wojnie służył w Grenzschutz Ost. W styczniu 1920 roku dołączył do Reichswehry. W 1930 roku został awansowany na majora, a w 1934 roku na podpułkownika. W 1935 roku jego jednostka została przezbrojona w czołgi, a rok później otrzymał awans na pułkownika. Był jednym z pierwszych dowódców wojsk pancernych Wehrmachtu. Od listopada 1938 roku dowodził 2. Brygadą Pancerną w 2. Dywizji Pancernej gen. Rudolfa Veiela.
Na czele brygady, brał udział w kampanii polskiej i walczył w I oraz II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Za zasługi otrzymał Krzyż Żelazny obu klas, Odznakę Pancerną i awans na generała majora. W grudniu 1939 roku jego jednostka została przeniesiona pod granicę z Francją. W składzie Grupy Pancernej Kleist, brał udział w kampanii francuskiej. Uczestniczył w bitwie o Dunkierkę. W październiku 1940 roku objął dowództwo nad 14. Dywizją Pancerną, a od marca 1941 roku dowodził 15. Dywizją Pancerną. Jego jednostka została podporządkowana Afrika Korps gen. Erwina Rommla i trafiła do Libii.
9 kwietnia 1941 roku dowodził natarciem na Tobruk. 10 kwietnia pojazd, którym się poruszał, został trafiony brytyjskim pociskiem przeciwpancernym. Gen Prittwitz und Gaffron oraz jego kierowca, zginęli na miejscu.
Spoczął na cmentarzu w mieście Derna. Włoski gen. Italo Gariboldi, w imieniu króla Wiktora Emanuela III odznaczył go pośmiertnie srebrnym Medalem za Męstwo Wojskowe. Ponadto został awansowany na generała porucznika.