Henryk Kazimierz Gorgoń (ur. 14 lipca 1894 roku w Kołomyi, zm. 17 stycznia 1974 roku w Ingolstadt) – polski wojskowy, pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 11. Pułku Piechoty.
Biografia[]
Henryk Gorgoń urodził się 14 lipca 1894 roku w Kołomyi, na terytorium Austro-Węgier. Po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich, a od 1918 roku służył w Wojsku Polskim. W marcu 1919 roku został awansowany na podporucznika, a w maju 1922 roku na kapitana. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie otrzymał awans na majora. Podczas przewrotu majowego, opowiedział się po stronie rządowej. W 1928 roku został zastępcą dowódcy 5. Pułku Piechoty Legionów. W 1931 roku ukończył kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W grudniu 1929 roku otrzymał awans na podpułkownika. Następnie został zastępcą dowódcy 58. Pułku Piechoty, a od 1935 roku dowodził 11. Pułkiem Piechoty. W marcu 1938 roku został awansowany na podpułkownika dyplomowanego piechoty.
Na czele pułku, brał udział w kampanii wrześniowej. Dowodził również północnym zgrupowaniem Grupy Operacyjnej Śląsk gen. Jana Jagmina-Sadowskiego. Uczestniczył w I bitwie pod Tomaszowem Lubelskim, podczas której dostał się do niemieckiej niewoli. Był jeńcem oflagu VII A Murnau. Po zakończeniu wojny pozostał w RFN.
Zmarł 17 stycznia 1974 roku w Ingolstadt, w Bawarii. Spoczął na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.