Henryk III Walezy (ur. 19 września 1551 w Fontainebleau, zm. 1 sierpnia 1589 w Saint-Cloud) − król Polski i Francji, książę andegawenski, książę Orleanu, ostatni z rodu Walezjuszów, syn Henryka II, króla francuskiego i Katarzyny Medicis.
Młodość[]
Henryk mając osiem lat otrzymał swój własny dwór, a już w 1560 roku został księciem Angoulême i Orleanu , a już sześć lat później Andegawenii . Mimo wspaniałych stosunków z swoją matką, nie był zbyt zżyty z rodzeństwem. Karol IX chciał pozbyć się brata z kraju, gdyż obawiał się go, więc gdy pojawiła się szansa na objęcie przez Henryka tronu Polski ten natychmiast go poparł. Drugi brat - Franciszek Herkules , podobnie nie lubił Henryka, i kiedy ten powrócił do Francji aktywnie przeciw niemu spiskował. Natomiast z jego siostrą - Małgorzatą początkowo bardzo się lubili, lecz później i ona stała się jego wrogiem. W młodości był uważany za najlepszego z rodzeństwa, lecz szybko pojawiły się plotki o jego skłonnościach homoseksualnych. Mimo iż nie cieszył się najlepszym zdrowiem był wysportowany, wysoki i dobrze zbudowany. Lubował się w sztuce i literaturze, w przeciwieństwie do ojca i braci. Mimo iż był wychowywany na katolickim dworze zaczął okazywać przychylność protestantyzmowi.