Henryk II Pobożny – Piast śląski, syn Henryka I Brodatego oraz św. Jadwigi. Urodził się między 1196 a 1202 rokiem, zmarł 9 kwietnia 1241.
Kalendarium[]
- 1196/1202 – narodziny
- 1217/18 – prawdopodobny udział w wyprawie krzyżowej
- 1229 – wojna z Konradem I mazowieckim; pojmanie Henryka Brodatego. Henryk Pobożny szykuje armię na odbicie ojca, ale swoim wielkim autorytet oswobadza go żona Jadwiga
- 1230 – udział w wyprawie ojca na ziemię lubuską
- 1234 – wyprawa na Wielkopolskę, Władysław Odonic zrzeka się części Wielkopolski na rzecz Henryka Brodatego. Henryk Pobożny obejmuje tam władzę namiestniczą
- 1235 – wyprawa krzyżowa na Prusów
- 19 marca 1238 – śmierć ojca, Henryk obejmuje dziedziczny Śląsk, możni zatwierdzają jego władzę w południowej Wielkopolsce i przede wszystkim w Krakowie, sprawuje także władzę nad ziemią sandomierską. Jego panowanie zapowiadało się świetnie, ponieważ ojciec zostawił mu naprawdę dobrze prosperujące i dosyć duże państwo, ugoda z Władysławem Odonicem
- 1239 – udana obrona Lubusza przed Wilbrandem
- 1241 – bitwa pod Legnicą oddziałów piastowskich i krzyżowych (templariusze, joannici i Krzyżacy) z muzułmanami, porażka Piastów i śmierć Henryka II Pobożnego.
Śmierć Henryka położyła kres monarchii Henryków, którzy stworzyli państwo obejmujące dużą część dzisiejszej Polski (bez Mazowsza, północnej Wielkopolski i Pomorza).