Hermann Geyer (ur. 7 lipca 1882 roku w Stuttgarcie, zm. 10 kwietnia 1946 roku w Wildsee) – niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu.
Biografia[]
Hermann Geyer urodził się 7 lipca 1882 roku w Stuttgarcie. W lipcu 1900 roku rozpoczął służbę wojskową. W latach 1913-1914 odbył staż w Sztabie Generalnym. Po wybuchu I wojny światowej został awansowany na kapitana. W listopadzie 1918 roku był członkiem Komisji Rozejmowej w Spa. Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w Reichswehrze. W marcu 1922 roku awansował na majora, a rok później trafił do sztabu 5. Dywizji. W lutym 1927 roku otrzymał awans na podpułkownika, a w lutym 1930 roku na pułkownika. Służył m.in: w Ministerstwie Reichswehry. Od 1931 roku dowodził 17. Pułkiem Piechoty w Brunszwiku. Rok później awansował na generała majora. W 1933 roku został szefem sztabu Dowództwa 2. Grupy. W styczniu 1934 roku otrzymał awans na generała porucznika. Od maja 1935 roku stał na czele V Korpusu Armijnego i V Okręgu Wojskowego w Stuttgarcie. W sierpniu 1936 roku awansował na generała piechoty. W przededniu wojny sceptycznie odnosił się do Adolfa Hitlera, przez co został usunięty z wojska.
Po wybuchu wojny został przywrócony do służby. Od 25 października 1939 roku dowodził IX Korpusem Armijnym i brał udział w kampanii francuskiej oraz operacji Barbarossa. Walczył m.in: pod Białymstokiem, Smoleńskiem i Jelnią. W grudniu 1941 roku trafił do rezerwy dowódczej, a w grudniu 1943 roku zakończył służbę wojskową. W kwietniu 1945 roku został burmistrzem Höfen. Popadł w konflikt z Naczelnym Dowódcą Francuskich Sił Okupacyjnych gen. Marie Pierre Kœnigiem, który domagał się sprowadzenia do amerykańskich obozów niemieckich wysiedleńców ze wschodu. Geyer był temu przeciwny, napisał list do Kœniga i 10 kwietnia 1946 roku popełnił samobójstwo w Wildsee.
Pomimo sprzeciwu gen. Kœniga spoczął w Höfen.