Hermann Recknagel (ur. 18 lipca 1892 roku w Hofgeismar, zm. 23 stycznia 1945 roku w okolicy Piotrkowa Trybunalskiego) – niemiecki wojskowy w stopniu generała piechoty.
Biografia[]
Hermann Recknagel urodził się 18 lipca 1892 roku w Hofgeismar. W 1913 roku rozpoczął służbę wojskową. Po wybuchu I wojny światowej został awansowany na porucznika i trafił na front zachodni. Pod koniec 1914 roku walczył na froncie wschodnim. Był kilkukrotnie ranny. Po zakończeniu wojny należał do Freikorpsu gen. Georga Maerckera. W czerwcu 1919 roku trafił do Reichswehry. 1 sierpnia 1934 roku został awansowany na majora, a 1 marca 1937 roku na podpułkownika.
26 sierpnia 1939 roku objął dowództwo nad 54. Pułkiem Piechoty i na jego czele brał udział w kampanii polskiej. 1 lutego 1940 roku został awansowany na pułkownika i brał udział w kampanii francuskiej. Uczestniczył w zdobyciu Dunkierki, za co został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. W czerwcu 1941 roku brał udział w operacji Barbarossa. 15 lipca 1941 roku, podczas walk pod Winnicą został ranny. Po wyzdrowieniu w 1942 roku, został dowódcą 111. Dywizji Piechoty. 1 maja 1942 roku został awansowany na generała majora, a 1 czerwca 1943 roku na generała porucznika. Od 15 do 31 sierpnia 1943 roku dowodził Grupą Recknagel, która została okrążona w Taganrogu. Udało mu się wyrwać z okrążenia i został za to odznaczony Liśćmi Dębu do Krzyża Żelaznego. 30 października 1943 roku został przeniesiony do rezerwy Führera. 15 czerwca 1944 roku został dowódcą XXXXII Korpusu Armijnego. 1 lipca został awansowany do stopnia generała piechoty. Za udział w odwrocie z Bałkan, został odznaczony Krzyżem Żelaznym z Mieczami. Zimą, na przełomie 1944 i 1945 roku jego korpus, w składzie Grupy Armii A gen. Josefa Harpego, toczył walki z Armią Czerwoną na linii Wisły. Następnie korpus stał się tzw. wędrującym kotłem i próbował przebijać się na pozycje niemieckie, ale został rozbity. Sztab korpusu został rozbity przez 6. Korpus Zmechanizowany Gwardii z 4. Armii Pancernej gen. Dmitrija Leluszenki.
Zginął 23 stycznia 1945 roku w okolicach Piotrkowa Trybunalskiego.