Hilary I (ur. na Sardynii, zm. 29 lutego 468 w Rzymie) – 46. papież w okresie od 19 listopada 461 do 29 lutego 468, święty Kościoła katolickiego.
Biografia[]
Hilary urodził się na Sycylii jako syn Krispinusa. Za pontyfikatu Leona I przebywał w Rzymie i pełnił funkcję archidiakona. Był legatem papieskim na synod w Efezie w 449, gdzie sprzeciwił się usunięciu patriarchy Konstantynopola, Flawiana, opornego wobec herezji monofizytów. Po śmierci Leona I Wielkiego, 19 listopada 461 Hilary został wybrany na biskupa Rzymu. W trakcie swojego pontyfikatu dążył do administracyjnego uporządkowania Kościoła katolickiego, m.in. interweniując w Galii i Hiszpanii. Mimo protestów papieża Hilarego, z inicjatywy wodza germańskiego Rycymara w Rzymie została utworzona gmina ariańska. 19 listopada 465 zwołał do Rzymu synod, który odbył się w Bazylice Matki Bożej Większej. Wówczas na którym papież zakazał biskupom wyznaczania swoich następców. W mieście doprowadził do wybudowania klasztoru i bazyliki świętego Wawrzyńca za Murami, kaplicę poświęconą świętemu Janowi Ewangeliście (którego wielkim czcicielem był Hilary) przy baptysterium na Lateranie, kaplicę Świętego Krzyża i kaplicę świętego Jana Chrzciciela.
Hilary I zmarł 29 lutego 468 w Rzymie i został pochowany w ufundowanym przez siebie klasztorze przy bazylice świętego Wawrzyńca. Kościół katolicki wspomina świętego Hilarego 28 lutego.